فلسفه نوافل

[ویکی فقه] نمازهای مستحبی زیاد است که آنها را «نافله» گویند و بین نمازهای مستحبی به خواندن نافله های شبانه بیشتر سفارش شده و آنها در غیر روزجمعه، سی و چهار رکعتند.
هشت رکعت آن نافله ظهر و هشت رکعت نافله عصر و چهار رکعت نافله مغرب و دو رکعت نافله عشا(تذکّر: او رکعت نافله عشا نشسته خوانده می شود و روی هم یک رکعت محسوب می گردد) و یازده رکعت نافله شب و دو رکعت نافله صبح می باشد.
تاکید بر نافله ها
در اسلام تاکید فراوانی بر انجام نمازهای مستحبی شده و ثواب های زیادی نیز برای آن منظور گردیده است که شمارش آنها، از حوصله درس خارج است. در اینجا تنها به ذکر یک روایت تبرّک می جوییم: رسول اکرم (صلی الله علیه و اله) فرمود:«انّ للقلوب اقبالاً و ادباراً فاذا اقبلت فتنفّلوا و اذا ادبرت فعلیکم بالفریضة» دلها را آمادگی و بی رغبتی است؛ هرگاه آمادگی داشتند، نافله بخوانید و اگر بی رغبتی نشان دادند برشما باد که بر نمازواجب بسنده کنید.
فلسفه نوافل
می دانیم که هر کار مستحبی اعم از نماز و غیر آن، عملی است که برای استحباب آن از سوی شرع حکمتی وجود دارد و داوطلبانه، به دلخواه شخص انجام می گیرد که در این صورت پاداش نیکو دارد و اگر هم انجام ندهد، عقاب و عذابی در کارنیست.در اینجا این سؤال پیش می آید که فلسفه و علت تشریع کارهای مستحب از جمله نمازهای نافله چیست؟ در پاسخ گوییم چنین کاری دو علّت مهم و اساسی داشته است:
← تاکید بر حفظ نمازهای واجب
...