فلسفه تقیه

[ویکی فقه] در این مقاله به بررسی تقیّه و فلسفه آن می پردازیم.
ما معتقدیم: هر گاه انسانی در میان افراد متعصب و لجوج و بی منطبق گرفتار شود که اظهار عقیده در میان آنان، سبب خطر جانی یا مانند آن گردد و از این اظهار عقیده فایده مهمی حاصل نشود، در چنین موردی موظف است عقیده خود را مکتوم دارد، و جان خود را بیهوده بر باد ندهد، و نام این کار را تقیه» می گذاریم و این مساله را از دو آیه در قرآن مجید و دلیل عقل آموخته ایم.
مومن آل فرعون
قرآن درباره مؤمن آل فرعون می فرماید: و قال رجل مؤمن من آل فرعون یکتم ایمانه اتقتلون رجلا ان یقول ربی الله و قد جاءکم بالبینات من ربکم؛ مرد با ایمانی از آل فرعون که ایمان خود را کتمان می کرد (در مقام دفاع از موسی بر آمد و) گفت: آیا می خواهید کسی را به قتل برسانید که می گوید: پروردگار من خداست، در حالی که دلایل روشنی از سوی پروردگارتان برای شما آورده است!»
شاهدی از قرآن برای تقیه
جمله یکتم ایمانه» صراحت در مساله تقیه دارد، آیا سزاوار بود مؤمن آل فرعون ایمان خود را آشکار کند و جان خود را از دست بدهد و کاری از پیش نبرد؟ و درباره بعضی از مؤمنان مبارز و مجاهد صدر اسلام که در چنگال مشرکان لجوج گرفتار شدند دستور تقیه می دهد و می فرماید: لا یتخذ المؤمنون الکافرین اولیاء من دون المؤمنین و من یفعل ذلک فلیس من الله فی شی ء الا ان تتقوا منهم تقاة؛ افراد با ایمان نباید غیر از مؤمنان، کسی را از کافران، دوست و ولی خود قرار دهند، هر کس چنین کند رابطه خود را از خدا بریده است مگر این که (شما در خاطر باشید و) از آنها تقیه کنید».
جایگاه تقیه
...