فلسطینی های پراکنده

فلسطینی های پراکنده ( عربی: فلسطینیو الشتات ) واژه ای است که برای توصیف فلسطینی ها در خارج از فلسطین استفاده می شود. تعداد کل فلسطینیان در جهان بین ۹ تا ۱۱ میلیون نفر است که حداقل نیمی از آنها در خارج از کشور زندگی می کنند. از زمان جنگ ۱۹۴۸، مردم فلسطین دچار رنج بسیاری شدند و به عنوان تبعیدی در بسیاری از کشورهای میزبان زندگی می کردند. علاوه بر پناهندگان فلسطینی که در جنگ ۱۹۴۸ آواره شدند، صدها هزار فلسطینی در جنگ ۱۹۶۷ آواره شدند. این دو نوع جابجایی اکثریت قریب به اتفاق فلسطینی های دور از وطن را تشکیل می دهند. برخی از فلسطینی ها به دلایل دیگری جابجا شدند، [ ۱] [ ۲] [ ۳] از جمله:
به عنوان مثال، پس از جنگ ۱۹۶۷، به طور متوسط ۲۱۰۰۰ فلسطینی مجبور به ترک مناطق تحت کنترل اسرائیل شدند که این سبک همچنان در دهه های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ ادامه یافت. این امکان وجود ندارد که یک سرشماری دقیق از تبار روستایی در فلسطین تعیین شود، به ویژه در صورت عدم آمار جامع جمعیت برای همه تبار فلسطین و فلسطینی هایی که در فلسطین باقی مانده اند. بر اساس گزارش اداره مرکزی آمار فلسطین ( PCBS ) ، تعداد فلسطینیان در جهان در پایان سال ۲۰۰۳، ۹٫۶ میلیون نفر بوده است که از سال ۲۰۰۱، ۸۰۰ هزار نفر افزایش یافته است. روبین کوهن در کتاب جهانی دایاسپورا توضیح می دهد که برای فلسطینی ها و دیگران مانند بومیان آمریکایی، یهودیان و برخی از آفریقایی ها، اصطلاح دیاسپورا معنای مرتبط با ظلم و ستم و خشونت را نمادی از آسیب و مجازات جمعی می کند تا شخص با رویاهای خانه در تبعید زندگی کند. مسئله حق بازگشت فلسطینی های پراکنده از سال ۱۹۴۸ دارای اهمیت است. این نیز برای بسیاری از فلسطینی ها رؤیا است. علی رغم این واقعیت که ۹۷ درصد ساکنان اردوگاه ها و روستاها و شهرهای اصلی خود را در فلسطین نمی بینند، اکثر اصرار به حق بازگشت را یک حق پایمال شده می دانند که به آن دیگر دسترسی نخواهند داشت. [ ۴] [ ۵] [ ۶]