فلح
لغت نامه دهخدا
فلح. [ ف َ ل َ ] ( ع اِمص ) فلاح در همه معانی. ( منتهی الارب ). رجوع به فلاح شود.
فلح. [ ] ( اِ ) پنبه حلاجی کرده تخم برآورده. ( فهرست مخزن الادویه ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۴۰(بار)
(بر وزن فرس) و فلاح به معنی رستگاری و نجات است همچنین است افلاح . رستگار شد آنکه پاک شد و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز خواند. آن در قرآن همه جا از باب افعال به کار رفته و شامل رستگاری دنیا و آخرت است .و سبب آن پیروی از خواستههای عقل و دستورات دین میباشد.
(بر وزن فرس) و فلاح به معنی رستگاری و نجات است همچنین است افلاح . رستگار شد آنکه پاک شد و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز خواند. آن در قرآن همه جا از باب افعال به کار رفته و شامل رستگاری دنیا و آخرت است .و سبب آن پیروی از خواستههای عقل و دستورات دین میباشد.
wikialkb: ریشه_فلح
پیشنهاد کاربران
فلح و فلاح در اصل به معنی شکافتن و بریدن است ، سپس به هر نوع پیروزی و رسیدن به مقصد و خوشبختی اطلاق شده است . در حقیقت افراد پیروزمند و رستگار و خوشبخت موانع را از سر راه بر می دارند و راه خود را به سوی مقصد می شکافند و پیش می روند . ( تفسیر نمونه ج : 14 ص : 194 )