فلاویوس والریوس سوروس ( به لاتین: Flavius Valerius Severus ) ( درگذشتهٔ ۳۰۷ ) که به اختصار سوروس و گاه سوروس دوم ( به لاتین: Severus II ) نیز نامیده می شود، امپراتور روم در سدهٔ چهارم میلادی بود. او در ۳۰۵ به مقام سزاری کنستانتیوس کلوروس در روم باختری رسید و سپس با عنوان آگوستوس از ۳۰۶ تا هنگام مرگش در ۳۰۷ امپراتور آن ناحیه بود.
سوروس در خانواده ای ایلیری از طبقات پایین جامعه زاده شد. پس از آنکه وارد ارتش شد، با طی درجات نظامی به فرماندهی سپاه در پانونیا ( غرب مجارستان و شمال کرواسی و اسلونی امروزی ) رسید. در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان، امپراتور روم خاوری به دلیل تشدید بیماریش از قدرت کناره گیری کرد و امپراتور همکارش در غرب به نام ماکسیمیان را نیز وادار به استعفا نمود. با کناره گیری دو آگوستوس، قدرت آنها به سزارهایشان کنستانتیوس کلوروس ( به عنوان امپراتور غرب ) و گالریوس به عنوان ( امپراتور شرق ) منتقل شد و آن دو نیز برای تشکیل حکومت چهارنفرهٔ جدید، ماکسیمینوس دایا ( خواهرزادهٔ گالریوس ) و فلاویوس والریوس سوروس ( دوست گالریوس ) را به ترتیب به عنوان سزارهای خود در روم خاوری و روم باختری برگزیدند. هر دو سزار با اعمال نظر گالریوس انتخاب شده و حکم خود را از دستان او دریافت داشتند.
کنستانتیوس کلوروس تقریباً یک سال پس از رسیدن به امپراتوری روم باختری در ژوئیهٔ ۳۰۶ درگذشت و گالریوس، سوروس را از سزار به آگوستوس ارتقاء مقام داد تا جایگزین امپراتور فقید شود. اما در ۲۸ اکتبر ۳۰۶، ماکسنتیوس، پسر ماکسیمیان که از این توزیع قدرت در حکومت چهارنفره که به نادیده گرفتن کامل او انجامیده بود خشنود نبود در رم، بخشی از قلمرو حکومتی سوروس، سر به شورش برداشت و خود را امپراتور خواند. این موضوع باعث رنجش گالریوس شد و سوروس را که در آن زمان در مدیولانوم ( میلان امروزی در ایتالیا ) بود برای مقابله با ماکسنتیوس همراه با سپاهی عظیم ( که پیشتر تحت فرمان ماکسیمیان قرار داشتند ) در ۳۰۷ به رم فرستاد.
هنگامی که ماکسنتیوس از پیشروی سوروس آگاهی یافت، با ارسال ردای امپراتوری برای پدر مستعفیش ماکسیمیان به او وعدهٔ امپراتوری دوباره داد و از او خواست تا فرمانروایی مشترک با او را بپذیرد. در واقع این پیشنهاد، شگردی از سوی ماکسنتیوس بود تا با همراه نمودن پدرش با خود علاوه بر مشروعیت بخشیدن به حکومتش، حمایت سربازان سپاه سوروس را نیز به دست آورد. ماکسیمیان این دعوت را پذیرفت و به رم رفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفسوروس در خانواده ای ایلیری از طبقات پایین جامعه زاده شد. پس از آنکه وارد ارتش شد، با طی درجات نظامی به فرماندهی سپاه در پانونیا ( غرب مجارستان و شمال کرواسی و اسلونی امروزی ) رسید. در ۱ مه ۳۰۵، دیوکلتیان، امپراتور روم خاوری به دلیل تشدید بیماریش از قدرت کناره گیری کرد و امپراتور همکارش در غرب به نام ماکسیمیان را نیز وادار به استعفا نمود. با کناره گیری دو آگوستوس، قدرت آنها به سزارهایشان کنستانتیوس کلوروس ( به عنوان امپراتور غرب ) و گالریوس به عنوان ( امپراتور شرق ) منتقل شد و آن دو نیز برای تشکیل حکومت چهارنفرهٔ جدید، ماکسیمینوس دایا ( خواهرزادهٔ گالریوس ) و فلاویوس والریوس سوروس ( دوست گالریوس ) را به ترتیب به عنوان سزارهای خود در روم خاوری و روم باختری برگزیدند. هر دو سزار با اعمال نظر گالریوس انتخاب شده و حکم خود را از دستان او دریافت داشتند.
کنستانتیوس کلوروس تقریباً یک سال پس از رسیدن به امپراتوری روم باختری در ژوئیهٔ ۳۰۶ درگذشت و گالریوس، سوروس را از سزار به آگوستوس ارتقاء مقام داد تا جایگزین امپراتور فقید شود. اما در ۲۸ اکتبر ۳۰۶، ماکسنتیوس، پسر ماکسیمیان که از این توزیع قدرت در حکومت چهارنفره که به نادیده گرفتن کامل او انجامیده بود خشنود نبود در رم، بخشی از قلمرو حکومتی سوروس، سر به شورش برداشت و خود را امپراتور خواند. این موضوع باعث رنجش گالریوس شد و سوروس را که در آن زمان در مدیولانوم ( میلان امروزی در ایتالیا ) بود برای مقابله با ماکسنتیوس همراه با سپاهی عظیم ( که پیشتر تحت فرمان ماکسیمیان قرار داشتند ) در ۳۰۷ به رم فرستاد.
هنگامی که ماکسنتیوس از پیشروی سوروس آگاهی یافت، با ارسال ردای امپراتوری برای پدر مستعفیش ماکسیمیان به او وعدهٔ امپراتوری دوباره داد و از او خواست تا فرمانروایی مشترک با او را بپذیرد. در واقع این پیشنهاد، شگردی از سوی ماکسنتیوس بود تا با همراه نمودن پدرش با خود علاوه بر مشروعیت بخشیدن به حکومتش، حمایت سربازان سپاه سوروس را نیز به دست آورد. ماکسیمیان این دعوت را پذیرفت و به رم رفت.
wiki: فلاویوس والریوس سوروس