فلاحت مظفری

روزنامهٔ علمیهٔ دولت علیهٔ ایران، روزنامهٔ ملتی، روزنامهٔ نظامی، روزنامهٔ علمی، مریخ و چند نشریهٔ دیگر تا حدودی از نظر محتوا و ترتیب انتشار مجله اند، اما از نظر شکل مجله محسوب نمی شوند. مراد از شکل نیز فقط قطع نیست. روزنامهٔ اردوی همایون و ورقهٔ ماه مدرسهٔ دارالفنون تبریز تقریباً قطع رقعی دارند، اما مجله به حساب نمی آیند. نخستین نشریهٔ ادواری مجلد ایران که خصوصیات مجله را داشت سالنامهٔ ایران ۱۲۹۰ است که از نظر ترتیب انتشار مجله محسوب نمی شود.
در جمادی الاول ۱۳۱۸ ق. برابر با اوت ۱۹۰۰ م. در تهران از سوی ادارهٔ کل فلاحت مجله ای با قطع ۲۱۱×۱۶۶۵ با عنوان فلاحت مظفری منتشر شد. بر روی جلد شمارهٔ اول این مجله که نخستین نشریهٔ اختصاصی کشاورزی ایران است ، آورده اند:
«صاحب امتیاز فخیم السلطنه، رئیس و مدیر کل فلاحت ممالک محروسه است، مسیو داشر، مدیر و مهندس زارعت بعضی مقالات را می دهد، محل رجوع چهارراه مخبرالدوله در ادارهٔ مرکزی کل فلاحت است. وجه اشتراک سالیانهٔ طهران ۱۸ قران، داخلهٔ ایران ۲۰ قران، اروپ و آمریک ۱۴ فرانک، تمام عثمانی سه مجیدی، قفقاز و روسیه شش منات، هند و افغانستان ۹ روپیه اجرت پست همه جا به عهدهٔ اداره است» و «از کلیهٔ علوم فلاحت و فواید عامه و مقالات سودمند دیگر و اخبار رسمی راجع به امور فلاحت سخن می گوید. مقالات نافعه به حال دولت و ملت و راجع به فلاحت و فواید عامه را با کمال امتنان می پذیرد و نشر می نماید، مراسلاتی که به اداره می رسد، در صورت انتشار و عدم آن صاحبش حق استرداد ندارد. پاکت های بیتمبر قبول نمی شود. ماهی دو بار در غره و پانزدهم طبع و تقسیم می شود. »
اگرچه نوشته شده است «ماهی دوبار» ولی انتشار این مجله با وقفه همراه بوده است. به عنوان مثال، فاصلهٔ انتشار شماره های یک و دو به یک ماه می رسد که علت این وقفه در مقدمهٔ شماره دوم «غفلت امنای دارالطباعه» ذکر شده است و در صفحات آغازین شمارهٔ سوم نیز در این باره می نویسند: