فلاح مقدمی مهدی

فلّاح مقدّمی، مهدی (بابل ۱۳۳۵ش)
فلّاح مقدّمی، مهدی
خوشنویس، نوازندۀ سه تار و خوانندۀ ایرانی. از ۱۳۵۵ کار خوشنویسی را زیر نظر اساتیدی همچون سید حسین میرخانی و غلامحسین امیرخانی آغاز کرد؛ و از همان سال به فراگیری آواز زیر نظر محمدرضا شجریان، و اساتید دیگر همچون عبدالعلی وزیری و حسین عمومی پرداخت. وی در نواختن سه تار از محضر اساتید احمد عبادی و زیدالله طلوعی بهره گرفت. از ۱۳۶۶ به تدریس در انجمن خوشنویسان ایران پرداخت. مسئول کمیسیون فرهنگی هنری انجمن خوشنویسان بود. مهدی فلاح دارای مدرک استادی از انجمن خوشنویسان ایران، دکترای هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نشان درجۀ یک هنری است. او مدتی رئیس انجمن خوش نویسان استان مازندران بوده است. از سال های ۱۳۵۷ نمایشگاه های متعددی از آثار خود را در ایران و سپس در کشورهایی همچون انگلستان، فرانسه، آلمان، روسیه، امریکا و کانادا برپا کرده است. از آثار چاپ شدۀ وی، کتابت دیوان حافظ، مناجات نامۀ خواجه عبدالله انصاری، قسمت هایی از شاهنامه فردوسی، آلبوم های نفیسی از گزیدۀ آثار خوشنویسان و تحقیق در آثار گذشتگان و چاپ آن ها ازجمله میرعماد، بزرگ ترین خوشنویس تاریخ در عصر صفویه درخور ذکرند. در زمینۀ موسیقی آثاری چند ارائه کرده، که آلبوم های بیکران، گَوَن، بهار دلکش، و سفر عشق ازجملۀ آن هاست. او با گروه شیدا نیز همکاری و کنسرت هایی در کشورهای مختلف برگزار کرده است.