فلات مکزیک

فلات مکزیک ( اسپانیایی: Altiplanicie Mexicana ) یا فلات مرکزی مکزیک یک فلات پهناور با اقلیم خشک و نیمه خشک است که بخش زیادی از شمال و مرکز مکزیک را دربر گرفته است. این فلات با میانگین ارتفاع ۱٬۸۲۵ متر بالاتر از سطح دریا، از مرز ایالات متحده آمریکا–مکزیک در شمال تا کمربند آتشفشانی سراسری مکزیک در جنوب گسترده شده و از غرب و شرق به ترتیب با سیرا مادره باختری و سیرا مادره خاوری محدود شده است.
یک رشته کوه کم ارتفاع با راستای شرقی - غربی در ایالت ساکاتکاس، فلات مکزیک را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می کند. این دو بخش به نام های فلات شمالی ( Mesa del Norte ) و فلات مرکزی ( Mesa Central ) نامیده می شوند و امروزه توسط جغرافی دانان به عنوان بخش هایی از یک فلات در نظر گرفته می شوند.
بخش عمده فلات مرکزی با علفزارها و درختچه زارهای مناطق خشک بیابانی پوشیده شده و جنگل های بلوط نیز رشته کوه های اطراف آن را پوشش می دهد.
در جغرافیای گیاهی، بیابان سونورا در ایالت گیاهی سونورا در منطقه مادرین در جنوب غربی آمریکای شمالی قرار دارد که بخشی از قلمرو همه شمالگان در شمال نیم کره غربی به شمار می رود.
از آنجا که فلات مکزیک از شمال به جنوب کشیده شده، بخش جنوبی کمان شرقی - غربی فلات مرکزی مکزیک از ایالت خالیسکو تا ایالت وراکروز، از گذشته تا امروز به عنوان کانون پیوند جمعیتی ملت مکزیک عمل کرده است. این منطقه محل استقرار بزرگ ترین مناطق شهری گوادالاخارا، خالیسکو، لئون، گوآناخوآتو، کرتارو سیتی، مورلیا، میچوآکان، مکزیکوسیتی، تولوکا، کورناواک و پوئبلا است.