فقیر شیرازی

پیشنهاد کاربران

میرزا علی اصطهباناتی شیرازی ملقب به معین الشریعه مشهور به فقیر شیرازی یا فقیر اصطهباناتی، زادهٔ سوم شعبان در استهبان ( ۱۲۹۶–۱۳۵۱ قمری/ ۱۲۵۶–۱۳۱۰ خورشیدی ) ، فرزند میرزا محمدباقر واعظ اصطهباناتی، خطیب، ادیب و شاعر قرن سیزدهم، متخلص به فقیر که به ادبیات فارسی و عرب اشراف داشته و بیشتر آثارش را به پیروی از سعدی سروده است. آثار او درون مایه عرفانی اخلاقی و حکمی دارد. وی در شیراز می زیسته و به زراعت اشتغال داشته و در بزرگترین مسجد شیراز ( مسجد نو ) به وعظ و خطابه می پرداخته است.
...
[مشاهده متن کامل]

از خود وی چنین نقل شده است: اول شعری را که گفتم در سن پانزده سالگی در ارض اقدس در شهر مشهد در مجمع جمعی از اهل ادب، رباعی معروف خوانده شد:
فقیر را از مضمون آن خوش آمد. دوست داشتم جوابی گفته باشم، گفتم:
• خانقاه: مثنوی عرفانی و اخلاقی به پیروی از بوستان سعدی؛ وی این کتاب را در اواخر دوره قاجار سروده است و شامل یک دیباچه و چهار باب ( خلوت، سکوت، جوع و سهر ) است که هر باب آن ده فصل دارد ( ۴۰ فصل ) . هر فصل پس از بیان مبانی، حکایاتی را هم دربردارد و به نظمی سلیس و ساده است. خود این کتاب را چنین توصیف کرده است:
• خرابات: وی این اثر را به پیروی از کتاب گلستان سعدی نگاشته است. گلستان هشت باب است ولی این کتاب چهار باب دارد. این چهار باب به چهار عنوان اخلاق یعنی: «حکمت، شجاعت، عفت و عدالت» اختصاص یافته و براساس همین چهار باب است که کتاب مشهور اخلاق ناصری خواجه نصیرالدین طوسی نیز بنیاد نهاده شده است.
• گنج فقیر: به استقبال از غزلیات سعدی ( طیبات )
دیوان اشعار اوست که در سال 1340 هجری قمری ( 1301 خورشیدی ) در چاپخانه مظفری در شهر بمبئی چاپ شد .
• نان دان: که به اخلاق طبقات اهالی ایران می پردازد.
• دیوان فقیر: مجموعه همه اشعار اوست.

فقیر شیرازی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/فقیر_شیرازی

بپرس