فقل
لغت نامه دهخدا
فقل. [ف َ ] ( ع اِمص ) فزونی. ( منتهی الارب ). ریع. گویند هذه ارض کثیرة الفقل ؛ یعنی پرریع است. ( از اقرب الموارد ). || آبادی. || ( مص ) بر باد کردن گندم را. || برداشتن غله کوفته را به سِکو. ( منتهی الارب ). یمانی است. ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَّیْسُوراً: آسان (فقل لهم قولا میسورا بدین معنی است که با ایشان به نرمی حرف بزن ، سخن درشت و خشن مگو و این سفارش را در جائی دیگر به بیانی دیگر فرموده : و اما السائل فلا تنهر . )
ریشه کلمه:
ف (۲۹۹۹ بار)
قول (۱۷۲۲ بار)
ریشه کلمه:
ف (۲۹۹۹ بار)
قول (۱۷۲۲ بار)
wikialkb: فَقُل
پیشنهاد کاربران
پس بگو