فغور

لغت نامه دهخدا

فغور. [ ف َ ] ( اِخ ) سرکوهی که بالاق ، بلعام را به آنجا آوردتا بنی اسرائیل را لعنت نماید. ( قاموس کتاب مقدس ).

فغور. [ ف َ ] ( اِخ ) نام یکی از پادشاهان اشکانی است. نام صحیح او پاکُر است و مورخین شرقی این اسم رامختلف نوشته اند: فقور، فغور، افقور و غیره. ( ایران باستان تألیف پیرنیا ص 2348 ). رجوع به فغفور شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس