فغره

لغت نامه دهخدا

( فغرة ) فغرة. [ ف ُ رَ ] ( ع اِ ) دهانه ٔوادی. ج ، فُغَر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

فغرة. [ ف َ رَ ] ( ع اِ ) اول وقت طلوع ثریا. ( منتهی الارب ). و آن در زمستان است. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس