فغان داشتن

لغت نامه دهخدا

فغان داشتن. [ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) ناله کردن. در حال فریاد بودن. فغان کردن :
اگر مرده مسکین زبان داشتی
بفریاد و زاری فغان داشتی.

سعدی.

ولیکن چون عسل بشناخت سعدی
فغان از دست زنبوری ندارد.

سعدی.

ناله کردن . در حال فریاد بودن

به فریاد آمدن، گله و شکایت کردن،
اگر مرده مسکین زبان داشتی
بفریاد و زاری فغان داشتی