آژانس اطلاعات مرکزی، به ویژه پس از کودتای ۱۹۶۹ لیبی، فعالیت های نظارتی متعددی را در لیبی انجام داده است. این فعالیت های نظارتی تمرکز ویژه ای بر منافع نفتی آمریکا در منطقه داشت، اما به سرعت بر حکومت معمر قذافی و خصومت او با ایالات متحده متمرکز شد. در طول جنگ داخلی اول لیبی، تمرکز سیا به شورشیان لیبی معطوف شد که در نهایت قذافی را سرنگون کردند.
... [مشاهده متن کامل]
باتمرکز بر شش ماه آینده پس از کودتا که سلطنت را سرنگون کرد، نتیجه گیری ها چنین تخمین زدند:تحولات محتمل در سیاست لیبی، با توجه به موضوعاتی که بر منافع ایالات متحده تأثیر می گذارد.
کاپیتان ها و ستوان های جوانی که ۴ماه پیش کنترل لیبی را به دست گرفتند، خواستار حذف تأسیسات نظامی خارجی از لیبی شدند. تخلیه پایگاه ها به نحوی که برای لیبیایی ها رضایت بخش باشد، تضمین کننده روابط خوب بین لیبی و آمریکا نیست، اما هر نتیجه دیگری به طور جدی به منافع ایالات متحده لطمه خواهد زد. اعضای شورای فرماندهی انقلاب ( شورای فرماندهی انقلاب ) نیز به وضوح مصمم هستند که با خط عربی ستیزه جو نسبت به اسرائیل همذات پنداری کنند. در این دو خواسته، آنها منعکس کننده خلق و خوی حاکم در خود لیبی هستند و هر رژیم جانشین احتمالاً سیاست های مشابهی را دنبال خواهد کرد.
فراتر از این، ما اطلاعات کمی در مورد سیاست های شورای فرماندهی انقلاب داریم و به نظر می رسد منابع بالقوه اختلاف در این گروه وجود دارد. این کشور که از تسلط خود بر قدرت مطمئن نیست و اهداف سیاست داخلی مشخصی ندارد، تمایل دارد به دنبال مشاوره به دیگر کشورهای عربی باشد، به ویژه مصر، که رهبران شورای فرماندهی انقلاب در حال توسعه روابط نزدیک با آن هستند.
عملیات نفتی در لیبی تراز پرداخت های ایالات متحده را بیش از ۸۰۰میلیون دلار در سال ۱۹۶۸ خالص کردشورای فرماندهی انقلاب به شدت و با موفقیت برای افزایش درآمد خود از نفت فشار خواهد آورد. ملی شدن تولید نفت محتمل بنظر نمی رسد، اما نمی توان آن را به طور کامل رد کرد، لیبی دربرخورد با شرکت های نفتی دارای کارت های بالایی است.
شورای فرماندهی انقلاب احتمالاً از لحاظ مالی حتی بیشتر از سلطنت به آرمان عرب کمک خواهد کرد. همچنین ممکن است تعدادی از نیروها را در مصر و شاید اردن مستقر کند. اگر مصر بخواهد، شورای فرماندهی انقلاب احتمالاً موافقت می کند که فرودگاه های لیبی را در اختیار هواپیماهای مصری قرار دهد. در درازمدت، این امکان وجود دارد که هواپیماهای شناسایی سرنشین دار شوروی در ظاهری اجازه دسترسی به تأسیسات در لیبی را داشته باشند. شرایطی که تحت آن چنین احتمالی ممکن است به وجود بیاید در NIE 11 - 6 - 70، «سیاست های شوروی در حوزه مدیترانه» که برای انتشار در سه ماهه اول سال ۱۹۷۰ برنامه ریزی شده است، به طور کامل کاوش خواهد شد. اتحاد جماهیر شوروی تقریباً مطمئناً مجاز خواهد بود. با این حال، ما شک داریم که لیبیایی ها به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی دسترسی به تأسیسات نظامی درلیبی را باشرایط فراسرزمینی بدهند.
... [مشاهده متن کامل]
باتمرکز بر شش ماه آینده پس از کودتا که سلطنت را سرنگون کرد، نتیجه گیری ها چنین تخمین زدند:تحولات محتمل در سیاست لیبی، با توجه به موضوعاتی که بر منافع ایالات متحده تأثیر می گذارد.
کاپیتان ها و ستوان های جوانی که ۴ماه پیش کنترل لیبی را به دست گرفتند، خواستار حذف تأسیسات نظامی خارجی از لیبی شدند. تخلیه پایگاه ها به نحوی که برای لیبیایی ها رضایت بخش باشد، تضمین کننده روابط خوب بین لیبی و آمریکا نیست، اما هر نتیجه دیگری به طور جدی به منافع ایالات متحده لطمه خواهد زد. اعضای شورای فرماندهی انقلاب ( شورای فرماندهی انقلاب ) نیز به وضوح مصمم هستند که با خط عربی ستیزه جو نسبت به اسرائیل همذات پنداری کنند. در این دو خواسته، آنها منعکس کننده خلق و خوی حاکم در خود لیبی هستند و هر رژیم جانشین احتمالاً سیاست های مشابهی را دنبال خواهد کرد.
فراتر از این، ما اطلاعات کمی در مورد سیاست های شورای فرماندهی انقلاب داریم و به نظر می رسد منابع بالقوه اختلاف در این گروه وجود دارد. این کشور که از تسلط خود بر قدرت مطمئن نیست و اهداف سیاست داخلی مشخصی ندارد، تمایل دارد به دنبال مشاوره به دیگر کشورهای عربی باشد، به ویژه مصر، که رهبران شورای فرماندهی انقلاب در حال توسعه روابط نزدیک با آن هستند.
عملیات نفتی در لیبی تراز پرداخت های ایالات متحده را بیش از ۸۰۰میلیون دلار در سال ۱۹۶۸ خالص کردشورای فرماندهی انقلاب به شدت و با موفقیت برای افزایش درآمد خود از نفت فشار خواهد آورد. ملی شدن تولید نفت محتمل بنظر نمی رسد، اما نمی توان آن را به طور کامل رد کرد، لیبی دربرخورد با شرکت های نفتی دارای کارت های بالایی است.
شورای فرماندهی انقلاب احتمالاً از لحاظ مالی حتی بیشتر از سلطنت به آرمان عرب کمک خواهد کرد. همچنین ممکن است تعدادی از نیروها را در مصر و شاید اردن مستقر کند. اگر مصر بخواهد، شورای فرماندهی انقلاب احتمالاً موافقت می کند که فرودگاه های لیبی را در اختیار هواپیماهای مصری قرار دهد. در درازمدت، این امکان وجود دارد که هواپیماهای شناسایی سرنشین دار شوروی در ظاهری اجازه دسترسی به تأسیسات در لیبی را داشته باشند. شرایطی که تحت آن چنین احتمالی ممکن است به وجود بیاید در NIE 11 - 6 - 70، «سیاست های شوروی در حوزه مدیترانه» که برای انتشار در سه ماهه اول سال ۱۹۷۰ برنامه ریزی شده است، به طور کامل کاوش خواهد شد. اتحاد جماهیر شوروی تقریباً مطمئناً مجاز خواهد بود. با این حال، ما شک داریم که لیبیایی ها به اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی دسترسی به تأسیسات نظامی درلیبی را باشرایط فراسرزمینی بدهند.
