فطن


مترادف فطن: زیرک، هوشمند، هوشیار

لغت نامه دهخدا

فطن. [ ف َ ] ( ع ص ) دانا و زیرک و تیزخاطر. ج ، فُطن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

فطن. [ ف ُ ]( ع ص ، اِ ) ج ِ فَطن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).

فطن. [ ف ِ طَ ] ( ع اِ ) ج ِ فطنة. ( اقرب الموارد ) :
حلم او چون کوه و اندر کوه او کهف امان
طبع او چون بحر و اندر بحر او در فطن.
منوچهری.
ای بسا علم و ذکاوات و فطن
گشته رهرو را چو غول راهزن.
مولوی.

فطن. [ ف َ طِ / طُ ] ( ع ص )تیزخاطر. ( منتهی الارب ). زیرک و دانا. ( غیاث ) ( از اقرب الموارد ). بافطانت. ( یادداشت مؤلف ) :
همچنین میرفت بالا تا یکی
مهتر موران فطن بود اندکی.
مولوی.

فطن. [ف َ / ف ِ ] ( ع مص ) دانا و زیرک شدن. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

باهوش، زیرک ودانا، جمع فطنت
( اسم ) ۱ - زیرکی هوشیاری تیز خاطری ۲ - دانایی جمع : فطن .
تیز خاطر . زیرک و دانا

فرهنگ معین

(فِ طَ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ فطنت .
(فَ طِ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - زیرک ، باهوش . ۲ - دانا.

فرهنگ عمید

باهوش، زیرک، دانا.
= فطنت

پیشنهاد کاربران

فِطَن : جمعِ فِطنَه بر معنای فهم و هوش و ذکاوت
فَطِن: زیرک، باهوش؛ کسی که عاقبت کار را بسنجد.

بپرس