فضیلت ( به انگلیسی: virtue ) به برتری اخلاقی اشاره دارد. فضیلت خصیصه یا کیفیت مثبتی است که بصورت ذهنی از نظر اخلاقی برتر تلقی شود، و بنابراین بعنوان شالودهٔ قاعده و حضور اخلاقی خوب ارزشگذاری می شود. فضایل شخصی ویژگی هایی هستند که بعنوان ارتقادهندهٔ عظمت جمعی و فردی ارزشگذاری می شوند. متضاد فضیلت رذیلت است.
... [مشاهده متن کامل]
فضیلت یک الگوی فکری و رفتاری است که بر استانداردهای اخلاقی رفیع استوار است. فضیلت ها را می توان در حوزهٔ گسترده تر ارزش ها قرار داد. هر فرد دارای هسته ای از ارزش های اساسی است که به سیستم اعتقادات، ایده ها و/یا نظراتش مشارکت می رساند. تمامیت در کاربرد یک ارزش متضمن استمرار آن است و این استمرار یک ارزش را از اعتقادات، نظرات و ایده ها جدا می سازد. در این زمینه، یک ارزش ( مثلاً راستی یا برابری یا کیش ) هسته ای است که ما از آن عمل یا فعالیت می کنیم. جوامع ارزش هایی دارند که در بین بسیاری از شرکت کنندگان در آن فرهنگ به اشتراک گذاشته شده اند. ارزش های یک فرد معمولاً بصورت گسترده، اما نه تماماً، با ارزش های فرهنگ او سازگاری دارند.
فضایل فردی را می توان در یکی از چهار دستهٔ ارزش ها قرار داد:
اخلاق ( فضیلت - رذیلت، خوب - بد، اخلاقی - غیراخلاقی، درست - اشتباه )
زیبایی شناسی ( نامتوازن، خوش آیند )
تعلیماتی ( سیاسی، ایدئولوژیکی، اعتقادات و ارزش های مذهبی یا اجتماعی )
فطری/ذاتی
منابع [ویرایش]
virtue، مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲ فوریه ۲۰۱۲.
رده ها: فضیلت چالش های اخلاقی صفات شخصیتی مفهوم های اخلاقی
قس عربی
الفضیلة هی مزیة أخلاقیة، وهی ما یتسم بالخیر من صفات أو شیم الشخصیة، وهی وسط بین رذیلتین. والفضائل الشخصیة تقدر بأنها ما یسهم فی تحسین معیشة الفرد والمجتمع ولهذا فهی خیرة. وعکس الفضیلة هی الرذیلة.
فضل ( لاتینی فیرتوس ؛ ἀρετή الیونانیة "نتوء صخری فی جبل" ) هو التفوق الأخلاقی. "فضیلة" هو سمة أو الجودة التی تعتبر ممتازة من الناحیة الأخلاقیة، وبالتالی یقدر کأساس جید من حیث المبدأ والأخلاقیة یجری.
[عدل]الفضائل والقیم
یمکن أن توضع الفضائل فی نطاق أکبر هو القیم المطلقة. فبداخل کل فرد توجد مجموعة من القیم التی تشکل أساس عقیدته وأفکاره وأراءه. والنزاهة فی تطبیق القیمة تضمن استمراریة وجودها، وهذه الاستمراریة تمیز بین القیمة فی حد ذاتها وبین المعتقدات والأراء والأفکار. ومن هنا، نجد أن القیمة ( کالحقیقة أو المساواة أو الطمع مثلا ) هی اللب الذی یتحکم فی أفعال وردود أفعال الفرد. والمجتمعات تتبنى القیم التی یعتنقها الأغلبیة من ممارسی ثقافتها. لذا، فقیم المرء غالبا ما تنسجم، إلى حد کبیر ولیس بالکامل، مع قیم ثقافته.
وکل فضیلة شخصیة تقع فی واحدة من أصناف القیم الأربعة:
الأخلاقیة
الجمالیة
المذهبیة
الفطریة
[عدل]انظر أیضا
مینو
رذیلة
هذه بذرة مقالة عن شخصیات أو مصطلحات متعلقة بالفلسفة تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: مفاهیم أخلاقیة مواضیع أساسیة فی الأخلاق فضیلة فلسفة
قس ترکس استانبولی
Erdem kavramı, felsefe tarihinin başlangıcından beri yer alır. "İnsanın ve yaşamın anlamı nedir?" sorusuna verilen felsefi cevap başlangıçta "erdemli olmak" olarak belirtilmiştir. Örneğin mutluluk yaşamın temel amacıdır ve mutluluğa ulaşmanın yolu erdemli olmaktan geçer. Bu düşünceye göre erdemli olmaksa ancak bilgi sahibi olmakla mümkündür.
[değiştir]Antik Çağ'da Erdem
Sokrates, Platon, Aristoteles felsefi etkinliklerinin önemli bir bölümünü erdem konusu üzerine yürütürler. Mutluluk ve erdem birbirleriyle ilintili iki önemli kavram olarak ele alınır. Sokrates yaşamın ve dolayısıyla ahlaksal eylemlerin amacının mutluluk olduğunu belirtirken, bunun bilgi ile mümkün oduğunu ileri sürer. Dolayısıyla erdemli olmak bilgi sahibi olmakla olanaklıdır ve bu da mutluluk sağlayacaktır. Kıbrıslı Zenon, mutluluk için erdemli olmayı yeter şart olarak ileri sürdüğünde bu düşünceyi açıkca belirtir. Benzer şekilde yaşamın temeline acıdan sakınmayı ve mutlu olmayı koyan Epikurosculuk da, başka bir açıdan böyle bir temel ilkeye dayanır: "komşun farkına vardığında utanacağın bir şey yapma". Bu yaklaşım, erdemli olmayı, mutluluğun temeline bu şekilde yerleştirir. Bilgi insanı erdemli yapar buna göre, çünkü ahlaki anlamda doğru davranmayı sağlayacak olan şey bilgidir.
Daha sonraları giderek ahlak felsefesinin kavramlarından biri olarak yer edinmiştir. Buna göre erdem, hangi davranışların insanca ya da kabul edilir olduğunu belirten bir kavramdır. Ahlaki doğruluk erdemli olmakla bir anlamda tutulur bu anlamda. Bu genel tanımın ötesinde ahlak felsefeleri farklı şekillerde bir erdem anlayışı geliştirmişlerdir. İyi - kötü, doğru - yanlış kavramlarında görülen topluma, yere, zamana göre farklılıklar, beraberinde erdem kavramının da farklı şekillerde düşünülüp anlaşılmasını getirmiştir. Birçok filozof erdemi bu anlamda felsefenin merkezine yerleştirmiştir. Buna göre erdem, istenç ya da iradenin ahlaksal iyiye yönelmesidir.
Sokrates'e göre erdem her insana öğretilebilir ancak her insanda aynı oranda zuhur etmez.
"Erdem insandan insana ve toplumdan topluma farklılıklar gösterebilir ama önemli olan birarada yaşayarak daha doğrusu iletişime geçerek Erdemi paylaşarak çoğaltmaktır. "
Kudret KAPICI
[değiştir]Erdem Üzerine Düşünceler
Erdemli insan yaşamını aklı ile yöneten, tüm karar . . .
... [مشاهده متن کامل]
فضیلت یک الگوی فکری و رفتاری است که بر استانداردهای اخلاقی رفیع استوار است. فضیلت ها را می توان در حوزهٔ گسترده تر ارزش ها قرار داد. هر فرد دارای هسته ای از ارزش های اساسی است که به سیستم اعتقادات، ایده ها و/یا نظراتش مشارکت می رساند. تمامیت در کاربرد یک ارزش متضمن استمرار آن است و این استمرار یک ارزش را از اعتقادات، نظرات و ایده ها جدا می سازد. در این زمینه، یک ارزش ( مثلاً راستی یا برابری یا کیش ) هسته ای است که ما از آن عمل یا فعالیت می کنیم. جوامع ارزش هایی دارند که در بین بسیاری از شرکت کنندگان در آن فرهنگ به اشتراک گذاشته شده اند. ارزش های یک فرد معمولاً بصورت گسترده، اما نه تماماً، با ارزش های فرهنگ او سازگاری دارند.
فضایل فردی را می توان در یکی از چهار دستهٔ ارزش ها قرار داد:
اخلاق ( فضیلت - رذیلت، خوب - بد، اخلاقی - غیراخلاقی، درست - اشتباه )
زیبایی شناسی ( نامتوازن، خوش آیند )
تعلیماتی ( سیاسی، ایدئولوژیکی، اعتقادات و ارزش های مذهبی یا اجتماعی )
فطری/ذاتی
منابع [ویرایش]
virtue، مشارکت کنندگان ویکی پدیای انگلیسی، برداشت شده در ۲ فوریه ۲۰۱۲.
رده ها: فضیلت چالش های اخلاقی صفات شخصیتی مفهوم های اخلاقی
قس عربی
الفضیلة هی مزیة أخلاقیة، وهی ما یتسم بالخیر من صفات أو شیم الشخصیة، وهی وسط بین رذیلتین. والفضائل الشخصیة تقدر بأنها ما یسهم فی تحسین معیشة الفرد والمجتمع ولهذا فهی خیرة. وعکس الفضیلة هی الرذیلة.
فضل ( لاتینی فیرتوس ؛ ἀρετή الیونانیة "نتوء صخری فی جبل" ) هو التفوق الأخلاقی. "فضیلة" هو سمة أو الجودة التی تعتبر ممتازة من الناحیة الأخلاقیة، وبالتالی یقدر کأساس جید من حیث المبدأ والأخلاقیة یجری.
[عدل]الفضائل والقیم
یمکن أن توضع الفضائل فی نطاق أکبر هو القیم المطلقة. فبداخل کل فرد توجد مجموعة من القیم التی تشکل أساس عقیدته وأفکاره وأراءه. والنزاهة فی تطبیق القیمة تضمن استمراریة وجودها، وهذه الاستمراریة تمیز بین القیمة فی حد ذاتها وبین المعتقدات والأراء والأفکار. ومن هنا، نجد أن القیمة ( کالحقیقة أو المساواة أو الطمع مثلا ) هی اللب الذی یتحکم فی أفعال وردود أفعال الفرد. والمجتمعات تتبنى القیم التی یعتنقها الأغلبیة من ممارسی ثقافتها. لذا، فقیم المرء غالبا ما تنسجم، إلى حد کبیر ولیس بالکامل، مع قیم ثقافته.
وکل فضیلة شخصیة تقع فی واحدة من أصناف القیم الأربعة:
الأخلاقیة
الجمالیة
المذهبیة
الفطریة
[عدل]انظر أیضا
مینو
رذیلة
هذه بذرة مقالة عن شخصیات أو مصطلحات متعلقة بالفلسفة تحتاج للنمو والتحسین، فساهم فی إثرائها بالمشارکة فی تحریرها.
تصنیفات: مفاهیم أخلاقیة مواضیع أساسیة فی الأخلاق فضیلة فلسفة
قس ترکس استانبولی
Erdem kavramı, felsefe tarihinin başlangıcından beri yer alır. "İnsanın ve yaşamın anlamı nedir?" sorusuna verilen felsefi cevap başlangıçta "erdemli olmak" olarak belirtilmiştir. Örneğin mutluluk yaşamın temel amacıdır ve mutluluğa ulaşmanın yolu erdemli olmaktan geçer. Bu düşünceye göre erdemli olmaksa ancak bilgi sahibi olmakla mümkündür.
[değiştir]Antik Çağ'da Erdem
Sokrates, Platon, Aristoteles felsefi etkinliklerinin önemli bir bölümünü erdem konusu üzerine yürütürler. Mutluluk ve erdem birbirleriyle ilintili iki önemli kavram olarak ele alınır. Sokrates yaşamın ve dolayısıyla ahlaksal eylemlerin amacının mutluluk olduğunu belirtirken, bunun bilgi ile mümkün oduğunu ileri sürer. Dolayısıyla erdemli olmak bilgi sahibi olmakla olanaklıdır ve bu da mutluluk sağlayacaktır. Kıbrıslı Zenon, mutluluk için erdemli olmayı yeter şart olarak ileri sürdüğünde bu düşünceyi açıkca belirtir. Benzer şekilde yaşamın temeline acıdan sakınmayı ve mutlu olmayı koyan Epikurosculuk da, başka bir açıdan böyle bir temel ilkeye dayanır: "komşun farkına vardığında utanacağın bir şey yapma". Bu yaklaşım, erdemli olmayı, mutluluğun temeline bu şekilde yerleştirir. Bilgi insanı erdemli yapar buna göre, çünkü ahlaki anlamda doğru davranmayı sağlayacak olan şey bilgidir.
Daha sonraları giderek ahlak felsefesinin kavramlarından biri olarak yer edinmiştir. Buna göre erdem, hangi davranışların insanca ya da kabul edilir olduğunu belirten bir kavramdır. Ahlaki doğruluk erdemli olmakla bir anlamda tutulur bu anlamda. Bu genel tanımın ötesinde ahlak felsefeleri farklı şekillerde bir erdem anlayışı geliştirmişlerdir. İyi - kötü, doğru - yanlış kavramlarında görülen topluma, yere, zamana göre farklılıklar, beraberinde erdem kavramının da farklı şekillerde düşünülüp anlaşılmasını getirmiştir. Birçok filozof erdemi bu anlamda felsefenin merkezine yerleştirmiştir. Buna göre erdem, istenç ya da iradenin ahlaksal iyiye yönelmesidir.
Sokrates'e göre erdem her insana öğretilebilir ancak her insanda aynı oranda zuhur etmez.
"Erdem insandan insana ve toplumdan topluma farklılıklar gösterebilir ama önemli olan birarada yaşayarak daha doğrusu iletişime geçerek Erdemi paylaşarak çoğaltmaktır. "
[değiştir]Erdem Üzerine Düşünceler
Erdemli insan yaşamını aklı ile yöneten, tüm karar . . .