فضیحت

/fazihat/

مترادف فضیحت: بدنامی، بی آبرویی، رسوایی، فضاحت، ننگ، ویله

معنی انگلیسی:
disgrace, shameful act

لغت نامه دهخدا

فضیحت. [ ف َ ح َ ] ( ع مص ) فضیحة. رسوا کردن. ( ترجمان علامه جرجانی ترتیب عادل بن علی ). || ( اِمص ) آشکاری عیب کسی. ( از اقرب الموارد ). رسوایی و بدنامی. ج ، فضائح. ( فرهنگ فارسی معین ) : و هرآینه در معرض فضیحت عامه افتد. ( کلیله و دمنه ). فضیحت خویش بدید. ( کلیله و دمنه ).
که فضیحت بود بروز شمار
بنده آزاد و خواجه در زنجیر.
سعدی.

فضیحة. [ ف َ ح َ ] ( ع اِمص ) رسوایی. ( منتهی الارب ). رجوع به فضیحت شود.

فرهنگ فارسی

عیب، رسوایی وبدنامی
( اسم ) ۱ - عیب ۲ - رسوایی بدنامی جمع : فضائح ( فضایح ) .

فرهنگ معین

(فَ حَ ) [ ع . فضیحة ] (اِمص . ) ۱ - عیب . ۲ - رسوایی ، بدنامی ، ج . فضائح .

فرهنگ عمید

عیب، رسوایی، بدنامی.

پیشنهاد کاربران

رسوایی
بدنامی
آنچ منصب می کند با جاهلان
از فضیحت کی کند صد ارسلان
✏ �مولانا�
کون پارگی
زخمی که بر آن جفته ٔ سیم اندام است
شق القمر معجز کون پارگی است.
علی قلی بیک ترکمان ( از آنندراج ) .

بپرس