فضلی عبدالهادی

دانشنامه آزاد فارسی

فَضْلی، عَبْدُالْهادی (بصره ۱۹۳۵-قطیف ۲۰۱۳م)
فَضْلی، عَبْدُالْهادی
ادیب، فقیه و قرآن پژوه عراقی. در ۱۴سالگی به حوزۀ علمیۀ نجف رفت و در آن جا دروس مقدمات و سطح را به پایان برد و در دروس عالی فقه و اصول از محضر استادانی چون سید ابوالقاسم خویی، شیخ محمدطاهر آل راضی، شیخ محمدرضا مظفر، سید محمدتقی حکیم، سید محسن حکیم و سید محمدباقر صدر بهره مند شد و در ۱۹۶۴، از دانشکدۀ فقه نجف لیسانس ادبیات عرب و علوم اسلامی گرفت و سپس برای ادامۀ تحصیلات به دانشکدۀ ادبیات دانشگاه بغداد رفت و در ۱۹۷۳ به اخذ دانشنامۀ فوق لیسانس ادبیات عرب از این دانشگاه نائل آمد. در ۱۹۷۳، به وطن اصلی خود عربستان سعودی بازگشت و در دانشگاه ملک عبدالعزیر شهر جدّه صرف و نحو تدریس کرد. در ۱۹۷۸، دکترای ادبیات عرب را با درجۀ افتخار از دانشگاه قاهره گرفت. فضلی، در نوسازی و تحول روش های آموزش حوزوی سهمی بسزا داشته و در این مسیر، ادامه دهنده راه سید محمدباقر صدر و شیخ محمدرضا مظفر بوده است. اهمیت آثار مکتوب فضلی بیشتر در آسان سازی و خلاصه نویسی علوم متداول در حوزه های دینی مانند منطق و اصول و کلام و حدیث و فقه است و این بخش از آثار وی در بسیاری از مدارس علوم دینی و دانشکده های فقه و شریعت و ادبیات مواد درسی بوده است. از آثار اوست: اصول الحدیث، اصول علم الرجال، خلاصة علم الکلام، تاریخ التشریع الاسلامی، مبادئ علم الفقه، مبادئ اصول الفقه، اصول تحقیق التراث، الدولة الاسلامیة، مختصرالنحو، مقالات فی الفکر السیاسی الاسلامی.

پیشنهاد کاربران