فضل ستای. [ ف َ س ِ ] ( نف مرکب ) ستاینده فضل و برتری کسی. آنکه دیگران را به فضل و دانش و برتری بستاید : فضل تو همی گوید هر فضل ستایی مدح تو همی خواند هر مدحت خوانی.فرخی.
