فضل داشتن. [ ف َ ت َ ] ( مص مرکب ) برتری داشتن. ترجیح داشتن. بهتر بودن : حکمت و علم بر محال و دروغ فضل دارد چو بر حنوط بخور.ناصرخسرو.آدمی فضل بر دگر حیوان بجوانمردی و ادب دارد.سعدی.