فضل امام خیرابادی

[ویکی فقه] فضل امام خیرآبادی. فضل امام خیرآبادی، عالم و حکمت شناس و مؤلف هندی قرن سیزدهم است.
وی فرزند محمد ارشد هرگامی بود. نسبتش به شیرملک بن عطا ملک می رسد که در ناحیه ای از ایران حکومت داشت. جدّ اعلای شیر ملک، به قولی، خلیفه عمر بوده است؛ البته در صحت این نسب نامه و از نسل عمر بودن فضل امام تردید وجود دارد. پدر فضل امام، مردی نیک بود و با مولانا احمدالله محدّث خیرآبادی، که از مدرسان شرح الهدایه ملاصدرا بود، بیعت کرد.
تحصیلات
فضل امام تحصیلات رسمی را در خیرآباد نزد سید عبدالواجد کرمانی خیرآبادی به پایان رساند. بنابه گزارش اختر راهی، او از محضر ملامحمد ولی فرنگی محلی نیز بهره مند شد و در علوم و فنون گوناگون به استادی رسید. وی در طریقت با شاه صلاح الدین گوپاموی بیعت کرد.
مروج علوم عقلی
فضل امام از مدرسان و مروّجان علوم عقلی بود و در منطق و حکمت از همه معاصران خود برتر شمرده می شد. برخی گفته اند که از فقه و حدیث چندان بهره ای نداشته است. فرزند او فضل حق ، صدرالدین دهلوی متخلص به آزرده، و شاه غوث علی پانی پتی از شاگردان او بودند.
وفات
...