فضاپیمای مارینِر (Mariner spacecraft)
فضاپیمای مارینِر
مجموعه ای از کاوشگرهای فضایی ایالات متحده امریکا. از ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۵، سیاره های عُطارِد، زهره، و مریخ را مورد کاوش قرار دادند. مارینر ۱، به مقصد زهره، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۲، که در ۱۹۶۲ پرتاب شد، نخستین پرواز از کنار زهره با فاصلۀ ۳۴هزار کیلومتری بود که وجود باد خورشیدی را تأیید کرد و دمای زهره را اندازه گرفت. مارینر ۳، پرتاب شده در ۴ نوامبر ۱۹۶۴، موفق به رسیدن به مسیر مقصدش، مریخ، شد. مارینر ۴، پرتاب شده در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۴، مریخ را از فاصلۀ ۹,۸۰۰کیلومتری پشت سرگذاشت، دور زد، عکس هایی از آن برداشت، و سطح خشک و حفره دار آن را آشکار ساخت. مارینر ۵ (۱۹۶۷) از فاصلۀ ۴هزار کیلومتری مریخ عبور کرد و دما، جوّ، جرم، و قطر آن را اندازه گیری کرد. مارینرهای ۶ و ۷ (۱۹۶۹) به ترتیب از استوا و نیمکرۀ جنوبی مریخ عکس برداری کردند و همچنین، دما، فشار، ترکیبات جوّ، و قطر سیاره را مورد سنجش قرار دادند. مارینر ۸، به مقصد مریخ (۱۹۷۱)، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۹ (۱۹۷۱) از همۀ سطح مریخ نقشه برداری کرد و از قمرهای آن عکس گرفت. عکس های دریافتی از این فضاپیما تغییرات کلاهک های قطبی، گستردگی آتشفشان خیزی، ژرف درهّ ها، و ویژگی هایی را نشان می دهد که ممکن است حاکی از احتمال وجود آب در مریخ، در گذشته، باشد. مارینر ۱۰ (۱۹۷۴ـ۱۹۷۵) عکس هایی از نمای نزدیک عُطارِد و زهره برداشت و دما، تابش، و میدان های مغناطیسی آن ها را اندازه گرفت. مارینرهای ۱۱ و ۱۲ (۱۹۷۷) به ویجر ۱و۲ تغییر نام دادند. نیز ← کاوشگرهای وُیجر
فضاپیمای مارینِر
مجموعه ای از کاوشگرهای فضایی ایالات متحده امریکا. از ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۵، سیاره های عُطارِد، زهره، و مریخ را مورد کاوش قرار دادند. مارینر ۱، به مقصد زهره، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۲، که در ۱۹۶۲ پرتاب شد، نخستین پرواز از کنار زهره با فاصلۀ ۳۴هزار کیلومتری بود که وجود باد خورشیدی را تأیید کرد و دمای زهره را اندازه گرفت. مارینر ۳، پرتاب شده در ۴ نوامبر ۱۹۶۴، موفق به رسیدن به مسیر مقصدش، مریخ، شد. مارینر ۴، پرتاب شده در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۴، مریخ را از فاصلۀ ۹,۸۰۰کیلومتری پشت سرگذاشت، دور زد، عکس هایی از آن برداشت، و سطح خشک و حفره دار آن را آشکار ساخت. مارینر ۵ (۱۹۶۷) از فاصلۀ ۴هزار کیلومتری مریخ عبور کرد و دما، جوّ، جرم، و قطر آن را اندازه گیری کرد. مارینرهای ۶ و ۷ (۱۹۶۹) به ترتیب از استوا و نیمکرۀ جنوبی مریخ عکس برداری کردند و همچنین، دما، فشار، ترکیبات جوّ، و قطر سیاره را مورد سنجش قرار دادند. مارینر ۸، به مقصد مریخ (۱۹۷۱)، پرتاب ناموفقی داشت. مارینر ۹ (۱۹۷۱) از همۀ سطح مریخ نقشه برداری کرد و از قمرهای آن عکس گرفت. عکس های دریافتی از این فضاپیما تغییرات کلاهک های قطبی، گستردگی آتشفشان خیزی، ژرف درهّ ها، و ویژگی هایی را نشان می دهد که ممکن است حاکی از احتمال وجود آب در مریخ، در گذشته، باشد. مارینر ۱۰ (۱۹۷۴ـ۱۹۷۵) عکس هایی از نمای نزدیک عُطارِد و زهره برداشت و دما، تابش، و میدان های مغناطیسی آن ها را اندازه گرفت. مارینرهای ۱۱ و ۱۲ (۱۹۷۷) به ویجر ۱و۲ تغییر نام دادند. نیز ← کاوشگرهای وُیجر
wikijoo: فضاپیمای_مارینر