فضاپیمای بدون سرنشین یا رباتیک، ( به انگلیسی: Uncrewed spacecraft ) ، فضاپیمایی بدون فرد یا افرادی در فضاپیما است که برای پروازهای فضایی رباتیک مورد استفاده قرار می گیرد. فضاپیماهای بدون سرنشین می توانند سطوح مختلفی استقلال از داده های ورودی انسان داشته باشند. آنها ممکن است با کنترل از راه دور، هدایت از راه دور یا حتی خودمختار باشند، به این معنی که یک لیست از پیش برنامه ریزی شده ای داشته باشند، که آنها را اجرا می کنند مگر اینکه دستور دیگری به آنها داده شود.
بسیاری از فضاپیماهای قابل زندگی نیز دارای ویژگی های مختلفی از ویژگی های روباتیک هستند. به عنوان مثال، ایستگاه های فضایی سالیوت ۷ و میر، و ماژول ایستگاه فضایی بین المللی زاریا، قادر به مانور نگهداری رباتیک ایستگاه و مانور لنگرگیری از راه دور با هر دوی تدارکات دوره ای و ماژول های جدید بودند. متداول ترین شاخه ها در استفاده از فضاپیمای بدون سرنشین عبارتند از: فضاپیماهای روباتیک، فضاپیماهای پشتیبانی بدون سرنشین، پروب های فضایی و رصدخانه های فضایی هستند. البته هر فضاپیمای بدون سرنشین یک فضاپیمای روباتیک نیست. به عنوان مثال، یک توپ بازتابندهٔ نور در فضا یک فضاپیمای بدون روباتیک است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از فضاپیماهای قابل زندگی نیز دارای ویژگی های مختلفی از ویژگی های روباتیک هستند. به عنوان مثال، ایستگاه های فضایی سالیوت ۷ و میر، و ماژول ایستگاه فضایی بین المللی زاریا، قادر به مانور نگهداری رباتیک ایستگاه و مانور لنگرگیری از راه دور با هر دوی تدارکات دوره ای و ماژول های جدید بودند. متداول ترین شاخه ها در استفاده از فضاپیمای بدون سرنشین عبارتند از: فضاپیماهای روباتیک، فضاپیماهای پشتیبانی بدون سرنشین، پروب های فضایی و رصدخانه های فضایی هستند. البته هر فضاپیمای بدون سرنشین یک فضاپیمای روباتیک نیست. به عنوان مثال، یک توپ بازتابندهٔ نور در فضا یک فضاپیمای بدون روباتیک است.
wiki: فضاپیمای بدون سرنشین