فضا ـ زمان

فرهنگستان زبان و ادب

{space-time} [فیزیک] فضای چهاربُعدی در نظریۀ نسبیت که سه بُعد آن مربوط به فضای معمولی و بُعد چهارم آن زمان است متـ . پیوستار فضا زمان space-time continuum

دانشنامه آزاد فارسی

فضاـ زمان (space-time)
در فیزیک، کمیتی حاصل از ادغام فضا و زمان در نظریۀ نسبیت. آلبرت اینشتین هنگام عرضۀ نظریۀ نسبیت نشان داد که زمان از بسیاری جهات همانند بُعد یا امتداد دیگر فضا عمل می کند. بدین سان، فضا و زمان را می توان به جای آن که دو کمیت جداگانه درنظر گرفته شوند، به صورت کمیت واحدی دانست که در هم ادغام شده اند. فضا ـ زمان را کمیتی با چهار بُعد درنظر می گیرند: سه بُعد فضایی و یک بُعد زمانی. در نظریۀ نسبیت، رویدادها را به صورت اتفاقاتی منطبق بر نقاطی از فضا ـ زمان توصیف می کنند. در نظریۀ نسبیت عام، حضور اجسام مادی باعث تغییرشکل فضا ـ زمان می شود و این همان اثر گرانی است.

پیشنهاد کاربران

کیهان - زمان، سپهر - زمان، پهنه - زمان
فضا - زمان یک مدل ِ مفهومی است که سه بُعد از فضا را با بُعد چهارم که زمان است، ترکیب می کند.
افق رویداد

بپرس