فَصیح خوافی، احمد (هرات ۷۷۷ـ پس از ۸۴۵ق)
متخلص به فصیحی، تاریخ نگار و شاعر ایرانی. خاندانش از مردم رویِ خواف بودند. فصیح در زادگاهش بالید و در خدمت شاهرخ تیموری و بایسنقر میرزا به کارهای دیوانی پرداخت و مناصبی گوناگون یافت. در ۸۳۶ق، به سبب رنجاندن گوهرشاد آغا از کار برکنار شد. پس از مرگ بایسنقر گوشه نشینی اختیار کرد و اثری با نام مجمل فصیحی در تاریخ عمومی نوشت. فصیح شعر نیز می سرود و اشعاری در مدح بایسنقر دارد.
متخلص به فصیحی، تاریخ نگار و شاعر ایرانی. خاندانش از مردم رویِ خواف بودند. فصیح در زادگاهش بالید و در خدمت شاهرخ تیموری و بایسنقر میرزا به کارهای دیوانی پرداخت و مناصبی گوناگون یافت. در ۸۳۶ق، به سبب رنجاندن گوهرشاد آغا از کار برکنار شد. پس از مرگ بایسنقر گوشه نشینی اختیار کرد و اثری با نام مجمل فصیحی در تاریخ عمومی نوشت. فصیح شعر نیز می سرود و اشعاری در مدح بایسنقر دارد.