فُصِّلَت، سوره
سورۀ شمارۀ ۴۱ به ترتیب مصحف و ۶۱ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۵۴ آیه و ۷۹۶ کلمه. در آیۀ سوم این سوره، کلمۀ فصّلت به کار رفته و در آن قرآن را کتابی با آیات شیوا، خوانده است. نام دیگر آن «سجده» است؛ زیرا مانند سورۀ سجده از سوره های چهارگانۀ عزائم و دارای سجدۀ واجب است (آیۀ ۳۷). نام سوم آن «مصابیح» است؛ زیرا این کلمه در آیۀ ۱۲ آن به کار رفته است. از سوره های «مثانی» و کمی بیش از یک حزب (یک چهارم جزء) است. بیست و دومین سوره ای است که با حروف مقطّعه آغاز می شود و دومین سوره از «حامیمات» است. مضامین اصلی آن عبارت اند از آفرینش آسمان ها و زمین، داستان قوم عاد و ثمود، شهادت دادن اعضای بدن دوزخیان در قیامت بر اعمال ناروای آنان در دنیا، ناسپاسی انسان کفرپیشه و مباحث توحیدی.
سورۀ شمارۀ ۴۱ به ترتیب مصحف و ۶۱ به ترتیب نزول، از سوره های مکی قرآن در ۵۴ آیه و ۷۹۶ کلمه. در آیۀ سوم این سوره، کلمۀ فصّلت به کار رفته و در آن قرآن را کتابی با آیات شیوا، خوانده است. نام دیگر آن «سجده» است؛ زیرا مانند سورۀ سجده از سوره های چهارگانۀ عزائم و دارای سجدۀ واجب است (آیۀ ۳۷). نام سوم آن «مصابیح» است؛ زیرا این کلمه در آیۀ ۱۲ آن به کار رفته است. از سوره های «مثانی» و کمی بیش از یک حزب (یک چهارم جزء) است. بیست و دومین سوره ای است که با حروف مقطّعه آغاز می شود و دومین سوره از «حامیمات» است. مضامین اصلی آن عبارت اند از آفرینش آسمان ها و زمین، داستان قوم عاد و ثمود، شهادت دادن اعضای بدن دوزخیان در قیامت بر اعمال ناروای آنان در دنیا، ناسپاسی انسان کفرپیشه و مباحث توحیدی.
wikijoo: فصلت،_سوره