[ویکی فقه] فصل طولی، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای فصلِ واقع شده در طول فصل دیگر است.
فصل به لحاظ وقوع در ترتیب طولی یا عرضی بر دو قسم است: فصل طولی و فصل عرضی. فصل طولی به فصلی می گویند که در مقایسه با فصل دیگر در طول آن قرار دارد مانند حساس (فصل حیوان) نسبت به ناطق (فصل انسان) که در طول هم دیگر هستند و فصل عرضی فصلی است که در مقایسه با فصل دیگر در عرض آن قرار دارد؛ یعنی هر دو، فصل برای یک ماهیت هستند، مانند ناطق و مائت برای انسان، و حساس و متحرک بالاراده برای حیوان.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا.
۱. ↑ ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۳۱۲.۲. ↑ قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا، ص۴۷۴.
...
فصل به لحاظ وقوع در ترتیب طولی یا عرضی بر دو قسم است: فصل طولی و فصل عرضی. فصل طولی به فصلی می گویند که در مقایسه با فصل دیگر در طول آن قرار دارد مانند حساس (فصل حیوان) نسبت به ناطق (فصل انسان) که در طول هم دیگر هستند و فصل عرضی فصلی است که در مقایسه با فصل دیگر در عرض آن قرار دارد؛ یعنی هر دو، فصل برای یک ماهیت هستند، مانند ناطق و مائت برای انسان، و حساس و متحرک بالاراده برای حیوان.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).• مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا.
۱. ↑ ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق)، ج۳، ص۳۱۲.۲. ↑ قوام صفری، مهدی، ترجمه برهان شفا، ص۴۷۴.
...
wikifeqh: فصل_طولی