فصرهن

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
صور (۱۹ بار)
ف (۲۹۹۹ بار)
هن (۲۰۷ بار)

«صُرْهُنَّ» در اصل از ریشه «صَوْر» (بر وزن غور) گرفته شده که به معنای «قطع کردن»، «متمایل نمودن» و «بانگ زدن» است، که از میان این سه معنا، در اینجا همان معنای نخست، منظور است، یعنی: چهار مرغ انتخاب کن و آنها را ذبح نموده و قطعه قطعه کرده در هم بیامیز.
به فتح (ص) قطع. در اقرب الموارد گوید: «صار الشی‏ء: قطعه و فصله» همچنین است قول مجمع و صحاح و قاموس. آن را به معنی میل دادن نیز گفته‏اند ولی معنی قطع به قرآن مناسب‏تر است. . «صُرْهُنَّ» را به ضّم و کسر (ص) از باب صار یصیر هر دو خوانده‏اند و معنی آن در هر دو صورت قطع و مایل کردن است. در مجمع فرمود: اگر «صُرْهُنَّ» به معنی قطع باشد «اِلَیْکَ» به لفظ «فَخُذْ» متعلق است و اگر به معنی اماله باشد به «فَخُذْ» و «صُرْهُنَّ» می‏شود متعلق باشد. در المیزان فرموده: قرائن کلام نشان می‏دهد که آن به معنی قطع است و تعدید به «الی‏9 دلالت به تضمین معنی اماله دارد یعنی: آنها را تکّه تکّه کن در حالی که به خود متمایل کرده‏ای. احتمال دارد که «الیک» متعلق به وصفی باشد نظیر «مُتَوَجِّهاً-ناظِراً» یعنی آنها را پاره پاره کن در حالی که به خود متوجّه هستی که تو نیز چنین خواهی شد و سپس زنده خواهی گردید. معنی آیه چنین می‏شود: فرمود چهار پرنده برگیر و آنها را در حالی که خویشتن را بیاد داری پاره پاره کن سپس بر هر کوهی پاره‏ای از آنها بگذار و ندایشان کن، به سرعت سوی تو می‏آیند. بعضی صور را به معنی اماله گرفته و آیه را چنی معنی کرده‏اند: چهار پرنده برگیر و آنها را بخود متمایل و مأنوس کن سپس هر یک از آنها را بر کوهی بگذار آنگاه صدا کن به سرعت سوی تو آیند. این سخن بر خلاف ظاهر و اول و آخر آیه و سختی غیر قابل قبول است.