فصحاء

لغت نامه دهخدا

فصحاء. [ ف ُ ص َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ فصیح. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به فصحا و فصیح شود.

ارباب سخن ؛ مردمان فصیح و بلیغ و خطبا. ( ناظم الاطباء ) .