فصحا

/fosahA/

لغت نامه دهخدا

فصحا. [ ف ُ ص َ ] ( ع ص ،اِ ) فصحاء. گشاده زبانان : همه فصحا پیش او سپر بیفکندند. ( تاریخ بیهقی ). رجوع به فصاء شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که کلامش دارای فصاحت باشد زیان آور ترزبان جمع : فصحا (ئ ) .

فرهنگ معین

(فُ صَ ) [ ع . فصحاء ] جِ فصیح .

فرهنگ عمید

= فصیح

پیشنهاد کاربران

ارباب سخن ؛ مردمان فصیح و بلیغ و خطبا. ( ناظم الاطباء ) .
این بخش از لغت نامه هخدا هم تصحیح شود: "فصاء"
این بخش از فرهنگ فارسی را حذف کنید، چون که اشتباه و نا مفهوم است:
"زیان آور ترزبان جمع : فصحا ( ئ ) . "
به جای آن بنویسید:" زبان آور"

بپرس