فصح

فصح. [ ف َ ] ( ع ص ) بی ابر و بی سرما. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) .
فصح. [ ف ُ ص ُ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ فصیح. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) .
فصح. [ ف ِ ] ( اِخ ) عید ترسایان. ( منتهی الارب ) . در یونانی پاسخا و اصل آن کلمه ای عبری است به معنی عبور و آن نام عیدی است که یهودان گیرند به یاد عبور از بحر احمر و به یاد فرشته ای که به شب خروج آنان از مصر همه نوزادان آن شب را از قبطیان بکشت و نوزادان سبطی را زیانی نرساند. ( یادداشت مؤلف ) . و آن یکشنبه بزرگ باشد. ( مجمل التواریخ و القصص ) . در نزد یهودان جشن یادبود خروج بنی اسرائیل از مصر ودر نزد مسیحیان جشن یادبود صعود عیسی ( ع ) است. ( از فرهنگ فارسی معین ) . عید یادآوری قیام مسیح از مرگ و معروف به عید بزرگ است و نزد یهودان عید یادبود جدایی آنها از مصر. . . و این کلمه معرب فسح عبرانی و معنای آن گذشتن و عبور و نجات است. ( از اقرب الموارد ) .
منبع. لغت نامه دهخدا