فشاننده

لغت نامه دهخدا

فشاننده. [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف ) فروریزنده. نثارکننده :
جهاندار باداد نیکوکنش
فشاننده گنج ، بی سرزنش.
فردوسی.
|| فروبارنده. فروریزنده :
فزاینده باد آوردگاه
فشاننده خون ز ابر سیاه.
فردوسی.

پیشنهاد کاربران

بپرس