فشاندن

دامن مفشان از من خاکی که پس از مرگ - زین در نتواند که برد باد غبارم ( حافظ )
دامن فشاندن، یعنی تکاندن دامن ( برای فرویختن و پاک کردن آن از گرد و غبار و مانند آن )
در این بیت حافظ خود را چون گرد و خاکی توصیف کرده است که معشوق ممکن است او را چون گرد و غبار دامن خود بتکاند ( کنایه از اینکه به او بی اعتنا شده و قصد کند او را از خود براند و دور گرداند همانگونه که شخص گرد و غبار را از دامن خود می تکاند و گرد و غبار را از دامن خود پاک و دور می گرداند ) جواب حافظ در مصرع دوم این است که اگر چنین کردی غبار وجود من مصرانه تلاش خواهد کرد که دامن تو بگیرد و درگاه و سرای تو به دور نرودکنایه از اینکه همچنان هواخواه و خواهان و به دنبال تو می مانم.
... [مشاهده متن کامل]