فشانان. [ ف َ / ف ِ ] ( نف ) در حال فشاندن : رخ باغ بد ز ابر شسته به نم فشانان ز گل شاخ بر سر درم.اسدی.- آستین فشانان ؛ بی اعتنا : شکرفروش مصری حال مگس چه داند؟این دست شوق بر سر وآن آستین فشانان.سعدی.رجوع به ترکیب های کلمه آستین شود.