رخش بر مه و خور فسوسد همی
پری خاک راهش ببوسد همی.
فردوسی.
بدان سقا که خود خشک است کاسش گهی بگری و گه بفسوس و برخند.
ناصرخسرو.
|| از راه بیرون شدن و بیراهی کردن. ( برهان ).فسوسیدن
لغت نامه دهخدا
رخش بر مه و خور فسوسد همی
پری خاک راهش ببوسد همی.
گهی بگری و گه بفسوس و برخند.
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید