فساد انگیختن. [ ف َ / ف ِ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) آشوب و فتنه به پا کردن. یاغی شدن. سر به شورش برداشتن. قیام کردن : باشد که سوی ختلان و چغانیان و ترمذ آید و فسادی انگیزد. ( تاریخ بیهقی ). اگر قصد او کردندی بسیار فساد انگیختی. ( تاریخ بیهقی ).
