فزت و رب الکعبه

[ویکی شیعه] فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَة کلامی است از امام علی(ع) به معنای «قسم به خدای کعبه، رستگار شدم‏» که پس از ضربت خوردن بر زبان آورده است. افراد مختلفی از شیعه مانند سید رضی، ابن شهر آشوب و از اهل سنت مانند ابن اثیر و بلاذری این کلام را نقل کرده اند. تعداد اندکی از منابع متأخر تعبیر «فزت برب الکعبة» را نقل کرده اند.
ابن قتیبه دینوری مورخ قرن سوم، این واقعه را چنین نقل می کند:
البته پیش از امام علی(ع) و در سال چهارم هجری، در واقعه بئر معونه فردی به نام حرام بن مِلحان در زمان شهادت چنین جمله ای را گفته است؛ ابن عبدالبر مورخ قرن پنجم، چنین نقل می کند: