فزان

فَزّان ( به عربی: فَزَّان ) نام ناحیه ای بیابانی است در جنوب غربی لیبی. در شمال فزان، دره الشاطی و در غرب آن وادی اروان قرار گرفته است. ناحیه فزان از سوی جنوب غربی به کوه های اکاکوس و تدرارت محدود می شود. در این مناطق صحرایی مخازن انبوه آب زیرزمینی کشف شده که لیبی با اجرای طرح رود بزرگ دست ساز قصد بهره برداری از آن ها و انتقال آن آب به پایتخت را دارد. نام لاتین این منطقه فازانیا بود.

فَزّان
فَزّان
ایالت سابق لیبی، ناحیه ای صحرایی با واحه های متعدد و با سنگ نبشته هایی از ۳هزار سال پ م. در ۱۹۴۲ این ایالت از تصرف ایتالیا بیرون آمد و تا ۱۹۵۱ تحت نظارت فرانسه قرار گرفت و سپس به صورت ایالتی در کشور جدید التأسیس اتحاد پادشاهی لیبی درآمد. در ۱۹۶۳ این ایالت به قسمت های کوچک تری تقسیم شد. مساحت ایالت فزان بالغ بر ۴۵۰هزار کیلومتر مربع است. سلسله کوه های جبل السودا یا کوه های سیاه و حَروج الاسود از شمال این ناحیه می گذرد. تنوع اقلیم بسیار کم و بارش باران به ندرت است، اگرچه آب در بسترهای آرتزین زیر سطحی یافت می شود. شهرهای اصلی در این ناحیه عبارت اند از مُرزُق، سُکنی، گرما، قطرون، و تجری. فزان (فازانیای باستان)، براساس قرارداد اوچی (اکتبر ۱۹۱۲) در اصل همراه با بقیۀ طرابلس غرب (تریپولیتانیا) به ایتالیا منتقل شد. در جنگ جهانی دوم جنگ پیروزمندانۀ (۱۹۴۱ـ۱۹۴۲) ژنرال لوکلربراساس فرمان ژنرال دوگل باعث شکست نیروهای ایتالیا در لیبی شد. سپس این منطقه یکی از سه ایالت لیبی شد. در ۱۹۶۳ لیبی سیستم فدرال حکومت را ملغی کرد و فزان هویت مستقل خود را کاملاً از دست داد.