فزاره

فَزارَه
قبیلۀ بزرگ عرب، از قبایل عدنانی، مرکب از پنج تیرۀ اصلی به نام های عدی، سعد، شیخ، مازن و ظالم. دو گروه بنوالعشرا و بنوالغراب از تیره های ظالم بودند. منازل اولیۀ این مردم در ناحیۀ وادی القرا در نجد قرار داشت. فزاریان، بعد از جنگ خیبر اسلام آوردند. بسیاری از اینان در سال های اول تصرف شام و مصر به آن سرزمین مهاجرت کردند و به تدریج تا برقه و طرابلس و حتی مغرب دور پیش رفتند. بقایای فزاریان هنوز در شام و مصر دیده می شود. این مردم در تصرف ایران شرکت داشتند. قضاوت فارس بیش از دو قرن با خاندانی از نسل ابی بردۀ فزاری بود. شعبۀ دیگر این خاندان از دورۀ سلطان محمود غزنوی تا قرن ۶م قضاوت غزنین را برعهده داشت. عمر بن هبیره، امیر عراق، در اواخر قرن اول از بزرگان این قبیله بود.