فرِیْمان، اَلِکْسانْدْر (۱۸۷۹ـ۱۹۶۸)(Freiman, Alexander)
خاورشناس روسی. در ۱۹۰۳ دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه سن پترزبورگ را به پایان برد و سپس تحصیلاتش در رشتۀ زبان های ایران باستان را در دانشگاه گیسن (آلمان) ادامه داد. پس از ۱۹۱۷ به تدریس زبان های اوستایی، فارسی کهن، میانه و جدید پرداخت. رئیس کرسی فقه اللغۀ ایرانی دانشگاه سن پترزبورگ (۱۹۱۹ـ۱۹۵۰)، عضو وابستۀ فرهنگستان علوم روسیه (از ۱۹۲۸) و عضو وابستۀ فرهنگستان علوم ایران (از ۱۹۴۴) بود. در ۱۹۳۳ به تاجیکستان رفت و در کوه مغ اسناد سغدی فراوانی یافت. ۶۰سال در حوزه های زبان های ایرانی، ازجمله سغدی، خوارزمی و اوستی، کار کرد. فرهنگ لغت اوستی ـ روسی ـ آلمانی را، که با مرگ میلر ناتمام مانده بود، در ۳ جلد به پایان برد (۱۹۲۷ـ۱۹۳۴). فریمان را بنیادگذار روش تاریخی ـ تطبیقی در زبان شناسی ایرانی در اتحاد شوروی می دانند. از دیگر آثارش: ترجمه و تفسیر پندنامۀ زردشت (۱۹۰۶)؛ فرهنگ زبان پهلوی؛ مجموعۀ سغدی با همکاری کراچکوفسکی (۱۹۳۴)؛ مطالعات ایرانی در دانشگاه دولتی لنینگراد (۱۹۴۴)؛ زبان خوارزمی (۱۹۵۱).
خاورشناس روسی. در ۱۹۰۳ دانشکدۀ خاورشناسی دانشگاه سن پترزبورگ را به پایان برد و سپس تحصیلاتش در رشتۀ زبان های ایران باستان را در دانشگاه گیسن (آلمان) ادامه داد. پس از ۱۹۱۷ به تدریس زبان های اوستایی، فارسی کهن، میانه و جدید پرداخت. رئیس کرسی فقه اللغۀ ایرانی دانشگاه سن پترزبورگ (۱۹۱۹ـ۱۹۵۰)، عضو وابستۀ فرهنگستان علوم روسیه (از ۱۹۲۸) و عضو وابستۀ فرهنگستان علوم ایران (از ۱۹۴۴) بود. در ۱۹۳۳ به تاجیکستان رفت و در کوه مغ اسناد سغدی فراوانی یافت. ۶۰سال در حوزه های زبان های ایرانی، ازجمله سغدی، خوارزمی و اوستی، کار کرد. فرهنگ لغت اوستی ـ روسی ـ آلمانی را، که با مرگ میلر ناتمام مانده بود، در ۳ جلد به پایان برد (۱۹۲۷ـ۱۹۳۴). فریمان را بنیادگذار روش تاریخی ـ تطبیقی در زبان شناسی ایرانی در اتحاد شوروی می دانند. از دیگر آثارش: ترجمه و تفسیر پندنامۀ زردشت (۱۹۰۶)؛ فرهنگ زبان پهلوی؛ مجموعۀ سغدی با همکاری کراچکوفسکی (۱۹۳۴)؛ مطالعات ایرانی در دانشگاه دولتی لنینگراد (۱۹۴۴)؛ زبان خوارزمی (۱۹۵۱).
wikijoo: فریمان،_الکساندر_(۱۸۷۹ـ۱۹۶۸)