فریرانینگ

فریرانینگ ( به انگلیسی: Freerunning ) به معنی رد شدن از موانع است. بنیانگذاران این پایه ورزشی دیوید بل و سباستین فوکان هستند. این ورزش محل تمرین خاصی ندارد و همه جا می توان ورزش فریرانینگ را تمرین کرد. ورزش پارکور و فریرانینگ یک معنی را می دهند بنیانگذار اصلی این رشته دیوید بل است. از انواع حرکات این رشته می توان نام برد فرانت  : پشتک از جلو وارو: پشتک از عقب ساید: پشتک از بقل گینر: پشتک از عقب اما به
کلمه Freerunning اولین بار در مستند Jump London استفاده شد. این نام از پیشنهاد Guillaume Pelletier که در آن زمان با گروه تمرین کنندگان کار می کرد، ابداع شد. در مستند، freerunning به عنوان ترجمه انگلیسی پارکور تعریف شد.
freerunning را در ویکی واژه، فرهنگ لغت رایگان، جستجو کنید.
در ویکی انبار رسانه هایی مربوط به Freerunning وجود دارد.
اصل اصلی Freerunning این است که فرد باید خود را با حرکت روان در محیط خود ابراز کند. هیچ محدودیتی در شکل این حرکت وجود ندارد. فوکان در کتاب خود به نام Freerunning تعدادی از اصول اساسی این ورزش را بسط می دهد. سایر تمرین کنندگان اصول دیگری را پیشنهاد کرده اند. برای مثال، دانیل ایلاباکا مردم را تشویق می کند که مثبت فکر کنند، و پیشنهاد می کند که تمرین کنندگان فری رانینگ گاهی اوقات سقوط می کنند – عمدتاً به این دلیل که فکر می کنند ممکن است.
ریشه در پارکور
نوشتار اصلی: پارکور § تاریخچه
در اروپای غربی، ایده جابجایی موانع گذشته برای پیشرفت شخصی یا ورزش از ژرژ هیبرت سرچشمه گرفت. او قبایل بومی آموزش ندیده در آفریقا را با توانایی های ورزشی فوق العاده مشاهده کرد و سیستم «روش طبیعی» را برای آموزش افراد با استفاده از ایده های مشابه ایجاد کرد. ایده های او در نهایت به parcours du combattant ( «مسیر مانع»، به معنای واقعی کلمه «دوره حمله» ) ، که اکنون استانداردی برای آموزش نظامی است، انجامید.
ویکی دانشگاه منابع آموزشی دربارهٔ پارکور و فری رانینگ دارد
این ایده ها توسط یک جوان ریموند بل انتخاب شد، که در طول جنگ اول هندوچین از خانواده اش جدا شد. وقتی به فرانسه نقل مکان کرد و تشکیل خانواده داد، این عقاید را به پسرش دیوید منتقل کرد. ۳۰ سال بعد، جوانان دیگر جذب این ایده ها شدند و گروه کوچکی به نام یاماکاسی تشکیل شد که شامل فوکان بود. این گروه چندین سال با هم تمرین کردند و در سال ۱۹۹۷ از طریق برادر دیوید بل، ژان فرانسوا، شروع به جلب توجه و دعوت به اجرا در رویدادها کردند. یاماکاسی در نهایت از هم جدا شد، اما، زیرا برخی از اعضا به دنبال یافتن عبارات فردی بیشتری از این رشته بودند.