فریدون فروغی ( ۹ بهمن ۱۳۲۹ − ۱۳ مهر ۱۳۸۰ ) آهنگساز، نوازنده و خواننده ایرانی بود.
فروغی در ۹ بهمن ۱۳۲۹ در محله سلسبیل تهران متولد شد. پدرش فتح الله، کارمند ادارهٔ دخانیات بود و در تنهایی خود شعر می سرود و تار می نواخت. خانوادهٔ پدری او از ملاکان بزرگ نراق بودند. در ابتدا پدر نام فرهاد را برای او انتخاب کرد ولی با خواست پدربزرگش، نام او به فریدون تغییر یافت. او آخرین فرزند خانواده بود که سه خواهر بزرگ تر از خود به نام های پروانه، عفت و فروغ داشت. او در سال ۱۳۳۵ و از سن شش سالگی، تحصیل را آغاز کرد و سرانجام در سال ۱۳۴۷ مدرک دیپلم علوم طبیعی را گرفت و پس از آن دیگر تحصیل را ادامه نداد. وی موسیقی را بدون داشتن استاد و با توجه به علاقه ای که به موسیقی راک و به خصوص آثار ری چارلز داشت، با تمرین فراوان آموخت.
... [مشاهده متن کامل]
فروغی در سن ۱۶ سالگی، با همراهی گروهی از نوازندگان، موسیقی را به صورت جدی شروع کرد و در مکان های مختلف، ترانه ها و آهنگ های غربی معروف آن روزگار به خصوص موسیقی بلوز را اجرا کرد و تا سن ۱۸ سالگی فعالیت خود را به همین صورت ادامه داد. در این دوران، او بر اثر یک شکست عشقی، از موسیقی دست کشید؛ اما پس از مدتی کوتاه، در سال ۱۳۴۸ صاحب کاباره کازابای شیراز از فروغی و همراهانش برای اجرا در آن مکان دعوت کرد∗ ( زمان سفر فروغی به شیراز و همکاری اش با کازابا، اوایل دههٔ پنجاه و هم زمان با انتشار موسیقی فیلم تنگنا مشخص شده است که به احتمال نزدیک به یقین صحیح نیست ) . در اواخر دههٔ چهل، او به خوانندهٔ بلندآوازهٔ کلوپ های شبانه تهران قدیم و ستارهٔ صحنهٔ کافه های معروفی چون مارکیز و کاکوله بدل شد.
در سال ۱۳۵۰، خسرو هریتاش، کارگردان فیلم آدمک در تلاش برای پیدا کردن خواننده ای تازه نفس بود که فریدون فروغی به او معرفی شد و با یک بار زمزمه کردن ترانه ها، خسرو هریتاش متوجه شد که شخصی را که به دنبالش بوده یافته است. در نتیجه، دو ترانه به نام های «آدمک» و «پروانهٔ من» را با موسیقی تورج شعبان خانی، برای فیلم هریتاش اجرا کرد. پس از اکران فیلم، صفحه های ۴۵ دور این دو ترانه، در صفحه فروشی های معروفی چون آل کوردوبس، پاپ، دیسکو، بتهوون و پارس عرضه شد. این دو ترانه بسیار شنیده شد و بر سر زبان ها افتاد. در پی آن فریدون فروغی به شهرت رسید. گرچه در آن زمان به او خرده می گرفتند که صدای فرهاد را تقلید می کند اما همین باعث شد تا دیگر زیر سایهٔ نام خوانندهٔ محبوبش ری چارلز قرار نگیرد.
فروغی در ۹ بهمن ۱۳۲۹ در محله سلسبیل تهران متولد شد. پدرش فتح الله، کارمند ادارهٔ دخانیات بود و در تنهایی خود شعر می سرود و تار می نواخت. خانوادهٔ پدری او از ملاکان بزرگ نراق بودند. در ابتدا پدر نام فرهاد را برای او انتخاب کرد ولی با خواست پدربزرگش، نام او به فریدون تغییر یافت. او آخرین فرزند خانواده بود که سه خواهر بزرگ تر از خود به نام های پروانه، عفت و فروغ داشت. او در سال ۱۳۳۵ و از سن شش سالگی، تحصیل را آغاز کرد و سرانجام در سال ۱۳۴۷ مدرک دیپلم علوم طبیعی را گرفت و پس از آن دیگر تحصیل را ادامه نداد. وی موسیقی را بدون داشتن استاد و با توجه به علاقه ای که به موسیقی راک و به خصوص آثار ری چارلز داشت، با تمرین فراوان آموخت.
... [مشاهده متن کامل]
فروغی در سن ۱۶ سالگی، با همراهی گروهی از نوازندگان، موسیقی را به صورت جدی شروع کرد و در مکان های مختلف، ترانه ها و آهنگ های غربی معروف آن روزگار به خصوص موسیقی بلوز را اجرا کرد و تا سن ۱۸ سالگی فعالیت خود را به همین صورت ادامه داد. در این دوران، او بر اثر یک شکست عشقی، از موسیقی دست کشید؛ اما پس از مدتی کوتاه، در سال ۱۳۴۸ صاحب کاباره کازابای شیراز از فروغی و همراهانش برای اجرا در آن مکان دعوت کرد∗ ( زمان سفر فروغی به شیراز و همکاری اش با کازابا، اوایل دههٔ پنجاه و هم زمان با انتشار موسیقی فیلم تنگنا مشخص شده است که به احتمال نزدیک به یقین صحیح نیست ) . در اواخر دههٔ چهل، او به خوانندهٔ بلندآوازهٔ کلوپ های شبانه تهران قدیم و ستارهٔ صحنهٔ کافه های معروفی چون مارکیز و کاکوله بدل شد.
در سال ۱۳۵۰، خسرو هریتاش، کارگردان فیلم آدمک در تلاش برای پیدا کردن خواننده ای تازه نفس بود که فریدون فروغی به او معرفی شد و با یک بار زمزمه کردن ترانه ها، خسرو هریتاش متوجه شد که شخصی را که به دنبالش بوده یافته است. در نتیجه، دو ترانه به نام های «آدمک» و «پروانهٔ من» را با موسیقی تورج شعبان خانی، برای فیلم هریتاش اجرا کرد. پس از اکران فیلم، صفحه های ۴۵ دور این دو ترانه، در صفحه فروشی های معروفی چون آل کوردوبس، پاپ، دیسکو، بتهوون و پارس عرضه شد. این دو ترانه بسیار شنیده شد و بر سر زبان ها افتاد. در پی آن فریدون فروغی به شهرت رسید. گرچه در آن زمان به او خرده می گرفتند که صدای فرهاد را تقلید می کند اما همین باعث شد تا دیگر زیر سایهٔ نام خوانندهٔ محبوبش ری چارلز قرار نگیرد.
