فریدون حافظی ( ۱ بهمن ۱۳۰۵ کرمانشاه – ۱۶ خرداد ۱۳۹۲ تهران ) موسیقی دان، آهنگ ساز و نوازنده تار اهل ایران بود.
او از نوجوانی شیفتهٔ نواختن تار بود و چندان این شیفتگی را به پشتکار و جدیت آراسته بود که هنگامی که برای آزمون ورودی هنرستان موسیقی نزد استادان این هنرستان تار نواخت، ستایش وی را برانگیخت و او را به رادیو معرفی کردند. او بعدها برای کامل کردن اندوخته هایش از موسیقی به ایتالیا رفت.
... [مشاهده متن کامل]
حافظی همچنین تحصیلاتش را در رشته حقوق پی گرفت و مدتی مدیر کل روابط عمومی وزارت راه بود اما به سبب اشتغالاتش در حوزه موسیقی، از این کار کناره گرفت.
حافظی پیشینه ای ۵۰ ساله در آموزش تار و سه تار داشت. گفته می شود خوش صداترین تار ساخته شده توسط استاد یحیی تارساز به رسم هدیه از سوی استاد موسی معروفی در اختیار او قرار داده شده بود. او پس از مرتضی نی داوود و عبدالحسین شهنازی یکی از سه نوازنده ای است که اجازه تک نوازی در رادیو داشتند. جلیل شهناز، فریدون حافظی و فرهنگ شریف این سه نوازنده بودند. تک نوازی ها و همچنین هم نوازی او همراه استادان و بزرگانی چون احمد عبادی، همایون خرم، حسن علی دفتری، محمد موسوی، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، مجید نجاحی، رضا ورزنده، کامران داروغه، منصور صارمی و منصور نریمان به ویژه در مجموعه تک نوازان به یادگار مانده است.
گذشته از تار که ساز تخصصی او بود، در جوانی عود نیز می نواخت و در نواختن پیانو نیز چیره دست بود. حافظی همچنین جز نواختن سازهای گوناگون دستی هم در آهنگ سازی داشت و از آن جمله تصنیف های بسیاری از او به یادگار مانده. از مشهورترین آثار وی می توان «رقص گیسو» را نام برد که با صدای دلکش جاودانه شده است.
از ویژگی ها و نکات ستودنی زندگی حافظی اشتغال داشتن اش به موسیقی تا سنین کهن سالی است. او حتی در ۹۰ سالگی همچنان به انتقال آموخته ها و اندوخته های اش از یک سو و آهنگسازی و تنظیم تصانیف از دیگر سو سرگرم بود و تا بازپسین روزهای زندگی اش دست از تلاش برای اعتلای موسیقی و پرورش استعدادهای نوظهور برنداشت. بازپسین ساخته های او با صدای سالار عقیلی و اجرای ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی ضبط و تنظیم شد.
او در بیست و یکمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر در سال ۱۳۸۴ مورد تقدیر قرار گرفت.
فریدون حافظی به علت شکستگی استخوان ران در فروردین ۱۳۹۲ زیر عمل جراحی قرار گرفت. اما پس از مرخصی از بیمارستان در ۱۶ خرداد ماه همان سال درگذشت. پیکرش پس از تشییع در تالار وحدت در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
او از نوجوانی شیفتهٔ نواختن تار بود و چندان این شیفتگی را به پشتکار و جدیت آراسته بود که هنگامی که برای آزمون ورودی هنرستان موسیقی نزد استادان این هنرستان تار نواخت، ستایش وی را برانگیخت و او را به رادیو معرفی کردند. او بعدها برای کامل کردن اندوخته هایش از موسیقی به ایتالیا رفت.
... [مشاهده متن کامل]
حافظی همچنین تحصیلاتش را در رشته حقوق پی گرفت و مدتی مدیر کل روابط عمومی وزارت راه بود اما به سبب اشتغالاتش در حوزه موسیقی، از این کار کناره گرفت.
حافظی پیشینه ای ۵۰ ساله در آموزش تار و سه تار داشت. گفته می شود خوش صداترین تار ساخته شده توسط استاد یحیی تارساز به رسم هدیه از سوی استاد موسی معروفی در اختیار او قرار داده شده بود. او پس از مرتضی نی داوود و عبدالحسین شهنازی یکی از سه نوازنده ای است که اجازه تک نوازی در رادیو داشتند. جلیل شهناز، فریدون حافظی و فرهنگ شریف این سه نوازنده بودند. تک نوازی ها و همچنین هم نوازی او همراه استادان و بزرگانی چون احمد عبادی، همایون خرم، حسن علی دفتری، محمد موسوی، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، مجید نجاحی، رضا ورزنده، کامران داروغه، منصور صارمی و منصور نریمان به ویژه در مجموعه تک نوازان به یادگار مانده است.
گذشته از تار که ساز تخصصی او بود، در جوانی عود نیز می نواخت و در نواختن پیانو نیز چیره دست بود. حافظی همچنین جز نواختن سازهای گوناگون دستی هم در آهنگ سازی داشت و از آن جمله تصنیف های بسیاری از او به یادگار مانده. از مشهورترین آثار وی می توان «رقص گیسو» را نام برد که با صدای دلکش جاودانه شده است.
از ویژگی ها و نکات ستودنی زندگی حافظی اشتغال داشتن اش به موسیقی تا سنین کهن سالی است. او حتی در ۹۰ سالگی همچنان به انتقال آموخته ها و اندوخته های اش از یک سو و آهنگسازی و تنظیم تصانیف از دیگر سو سرگرم بود و تا بازپسین روزهای زندگی اش دست از تلاش برای اعتلای موسیقی و پرورش استعدادهای نوظهور برنداشت. بازپسین ساخته های او با صدای سالار عقیلی و اجرای ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی ضبط و تنظیم شد.
او در بیست و یکمین جشنواره بین المللی موسیقی فجر در سال ۱۳۸۴ مورد تقدیر قرار گرفت.
فریدون حافظی به علت شکستگی استخوان ران در فروردین ۱۳۹۲ زیر عمل جراحی قرار گرفت. اما پس از مرخصی از بیمارستان در ۱۶ خرداد ماه همان سال درگذشت. پیکرش پس از تشییع در تالار وحدت در قطعه هنرمندان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.
