فریدون توللی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] فریدون تَوَلَّلی، شاعر و طنزنویس معاصر می باشد.
در ۱۲۹۸ش در شیراز زاده شد. پدرش، جلال، از اعیان و ملاّکان فارس بود. تولّلی در شش سالگی مادرش را از دست داد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در شیراز گذراند. در دبیرستان، بهاءالدین حسام زاده پازارگاد، مهدی حمیدی شیرازی و محمدجواد تربتی در پرورش استعداد شاعری و نویسندگی او مؤثر بودند. پس از فارغ التحصیل شدن در رشته ادبی، به تهران آمد و در رشته باستان شناسی از دانشگاه تهران لیسانس گرفت. در ۱۳۲۰ ش در اداره فرهنگ فارس در امور باستان شناسی به کار پرداخت.
نوشته های توللی
تولّلی از شهریور ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۲ نوشته هایی طنزآمیز با نام التفاصیل درباره مسائل اجتماعی و سیاسی به تقلید سبک قدما در روزنامه های مختلف به چاپ رساند که یکی از آن ها موجب توقیف روزنامه فروردین شیراز شد و به جای آن روزنامه سروش انتشار یافت. تولّلی در آن جا و در روزنامه های اوقیانوس در شیراز و خورشید ایران در تهران قطعات التفاصیل را چاپ می کرد.
تبعید وی به لار
ملک الشعرا بهار او را تحسین کرده و در نامه ای به سروش وی را یادآور دوران جوانی خود خوانده است. تولّلی در ۲۱ بهمن ۱۳۲۲ عضو جمعیت آزادگان فارس شد. او در روزنامه ها به افشاگری درباره انتخابات و وکیلان منتخب مجلس پرداخت تا به حکم معاون استانداری فارس همراه رسول پرویزی و محمد باهری، از دیگر اعضای جمعیت، به بَستک لار تبعید شد، اما به تهران گریخت.
عضو حزب توده
...

پیشنهاد کاربران

فریدون تَوَلَّلی ( ۱۲۹۸، شیراز – ۹ خرداد ۱۳۶۴، تهران ) شاعر، فعال سیاسی و باستان شناس ایرانی بود.
فریدون توللی در شیراز به دنیا آمد. پس از پایان دورهٔ آموزش های دبستانی و دبیرستانی در این شهر، وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۲۰ در رشتهٔ باستان شناسی دانشکده ادبیات این دانشگاه فارغ التحصیل گردید. سپس به کار باستان شناسی روی آورد و تا امرداد ۱۳۳۲ چندی رئیس ادارهٔ باستان شناسی استان فارس بود. توللی، پس از شهریور ۱۳۲۰ وارد فعالیت های سیاسی شد و به نوشتن مقالات سیاسی در نشریات حزب توده و مجموعهٔ سیاسی طنزآمیزی با نام «التفاصیل» پرداخت. توللی پس از کودتای ۲۸ امرداد از فعالیت های سیاسی دست شست و در کتابخانهٔ دانشگاه پهلوی شیراز به کار مشغول شد. توللی بر اثر آشنایی با نیما یوشیج در شعر به شیوهً جدید گرایش یافت و به یکی از پیشروان آن تبدیل شد. دفترهای شعر «رها» و «نافه» او محصول همین دوران است. وی بعدها به مخالفت با فرم آزاد نیمایی پرداخت و مجموعه ای از غزل و قصیده به شیوهٔ قدیم را با نام «پویه» منتشر کرد.
...
[مشاهده متن کامل]

توللی با زبان فرانسه آشنایی داشت و اشعاری از شاعران فرانسه زبان را به فارسی برگردانده است. او سرانجام پس از سال ها بیماری قلبی در سال ۱۳۶۴ درگذشت. همسر وی مهین توللی بود که از آن ها سه فرزند به نام های نیما و فریبا و رها به جای مانده است. توللی به خاطر علاقهٔ زیادش به نیما نام او را بر نخستین دختر خود می گذارد. ویژه نامهٔ توللی در شمارهٔ هشتاد و پنج مجلهٔ بخارا با مقالاتی از محمدرضا شفیعی کدکنی، محمد افشین وفایی، مهدی فیروزیان، علی اکبر سعیدی سیرجانی و… در زمستان ۱۳۹۰ منتشر شده است.
شعر توللی عمدتاً شعری عاشقانه، رمانتیک و احساساتی است: با تصاویر، واژه ها و ترکیب های فریبندهٔ خوشاهنگ، که با بیان شاعرانهٔ احساسات فردی، بیش از هر چیز از کامجویی های جسمانی سخن می گوید؛ و توفیق وی در شاعری، به سبب همین شعرهاست. توللی در سرودن شعر عاشقانه به شیوهٔ نو، روزگاری پیشرو و نظریه پرداز بوده است و در این زمینه سهم بزرگی دارد.
• التفاصیل ( ۱۳۲۴ )
• رها ( ۱۳۲۹ )
• کاروان ( ۱۳۳۱ )
• نافه ( ۱۳۴۰ )
• پویه ( ۱۳۴۵ )
• شگرف ( ۱۳۵۳ )
• بازگشت ( ۱۳۶۹ )
• کابوس ( ۱۳۸۶ )

فریدون توللی
منابع• https://fa.wikipedia.org/wiki/فریدون_توللی

بپرس