فریدون توانگری

توانگری در ۳ جلسه اول دادگاهش سکوت کرد. او در آخرین جلسه دادگاه این دفاعیه را ارائه داد:
ریاست و اعضای محترم دادگاه. من در ابتدا به تمامی اعمال و رفتار ننگین خود که در رابطه با کیفرخواست از طرف دادسرای انقلاب اسلامی تهران عنوان شده با کمال شرمندگی قبول نمودم ولی خدا را شاهد می گیرم در قتلی شرکت نداشتم. چند صفحه ای نوشته ام البته نه به عنوان دفاع بلکه شرح و حال است. ریاست و اعضای محترم دادگاه انقلاب اسلامی، همان طور که ملاحظه می کنید من جوانی هستم که تحت عنوان شکنجه گر ساواک به دادگاه انقلاب اسلامی کشیده شده ام و از اعمالی که کرده ام شرمگین هستم، موقع استخدام در ساواک به ما می گفتند کارش رسیدگی به دردهای ملت است، هیچ کس از ماهیت ساواک اطلاعی نداشت. تبلیغ وسایل ارتباط جمعی در رژیم منفور گذشته مبنی بر کار ساواک منحله در امر مبارزه با بیگانه چنین وانمود می کرد سازمانی به نام اطلاعات و امنیت کشور تنها سازمانی باشد که بتواند به رژیم خدمت کند، ای کاش آن نامه سیاه هیچ وقت به دستم نمی رسید. از زمان ورودم به ساواک تا زمان دستگیری ایده و هدفم خدمت بوده و این سازمان مخوف با شستشوی مغزی کامل و تشویق های کاذب از من و امثال من قربانیانی پرورش داده و تعد ادی از جوانان بیگناه را در مقابل، مشتی خائن و وطن فروش معرفی نماید و ما را در مقابل آنها قرار دهد. من مانند همه خدمتگزاران کشور به امید خدمت به وطن و هموطنان خود می باشم و پیوسته از قادر توانا خواستار پیروزی کامل و شکل گرفتن انقلاب می باشم و این آرزوی قلبی من است حال چه مرده و چه زنده. من در پایان از حضور برادران و خواهران زجرکشیده و ظلم دیده که واقعاً شرمنده هستم و از حضرت آیت الله العظمی خمینی طلب عفو دارم و این طلب بخشش را از این جهت می نمایم که واقعاً متنبه شده و می خواهم آسوده باشم. طلب عفو برای گذشتن از مجازات خود نیستم فقط به خاطر اینکه آسوده بخوابم، اکنون که در مقابل این دادگاه عدل اسلامی قرار گرفته ام و معترف به جنایات و گناهان خود هستم در صورت ممکن فرصتی به من داده شود تا در پناه اسلام به جبران روزگار سیاه بپردازم و افتخار خدمت انقلاب اسلامی را به این بنده ناچیز خداوند که به حد کمال متنبه شده ام داده شود.