فریده الاسلام کاشانی علی

[ویکی نور] شیخ علی بن آقا محمد حسین معروف به فریدة الإسلام کاشانی در سال 1349 ه‍.ق. در شهر کاشان چشم به جهان گشود.
وی ایام کودکی را در کاشان گذرانید و برای تحصیل دروس مقدماتی در سن 13 سالگی در سال 1362 ه‍.ق. به اصفهان رفت و در آنجا دروس ادبیات و بعضی از کتابهای مرحلۀ سطح را از بزرگان و اعاظم آن شهر فرا گرفت.
پس از پایان این مرحله به مشهد مقدس مشرف شده و در حدود چهار سال از محضر درس شیخ هاشم قزوینی استفاده نموده و سپس به قم هجرت نموده و از حدود سال 1366 از محضر درس حضرت آیت الله العظمی بروجردی و امام خمینی قدس سره و علامۀ طباطبایی در دروس فقه و اصول استفاده نموده اند. با توجه به اینکه آیت الله بروجردی در سال 1364 به قم وارد شدند و با توجه به اینکه تاریخ اتمام جلد اوّل کتاب نهایة الأصول (مباحث الفاظ) که تقریر درس ایشان می باشد در سال 1368 می باشد و ایشان تا سال 1370 به تدریس اصول اشتغال داشته اند و پس از آن صرفا به تدریس فقه پرداخته اند مؤلف در سال 1368 در سن 19 سالگی در درس اصول ایشان شرکت نموده و با توجه به استعداد قوی و عنایات الهی به تقریر درس ایشان پرداخته اند.
از بارزترین خصوصیات فریدة الإسلام جدیت او در تحصیل علوم حوزوی و استعداد قوی و علاقۀ او به یادگیری مباحث فقهی و اصولی است به طوری که به زودی در بین بزرگان علمای حوزه به بنان (مشهور) شناخته می شد و در مشهد مقدس و قم به تدریس مرحلۀ سطح فقه و اصول پرداخت و در حلقۀ درس او بسیاری از شاگردان مستعد وارد گردیدند. وی در حدود سه سال به تدریس این دروس مشغول بوده است.
شخصیت مورد بحث از علمای عامل و زاهد و پرهیزگار زمان خود و از علاقمندان و محبین اهل بیت علیهم السلام و ذاکرین خداوند در تمام حالات بوده است. او در گفتار خود، از دروغ و محرمات دوری می کرد و دائما در حال جهاد با نفس و مخالفت با هواهای نفسانی بود.او حلم را با علم و قول را با عمل آمیخته و جز به آنچه عمل کرده بود امر نمی کرد و مصداق بارز مخالفا لهواه و مطیعا لأمر مولاه بود.