فردریش ادوارد بنکه ( آلمانی: ؛ ۱۷ فوریه ۱۷۹۸ - مارس ۱۸۵۴ ) یک روان شناس آلمانی و فیلسوف پسا کانتی بود.
بنکه در برلین متولد شد. او در دانشگاه های هاله و برلین تحصیل کرد و به عنوان داوطلب در جنگ ۱۸۱۵ شرکت کرد. او پس از تحصیل الهیات زیر نظر شلایرماخر و دو وته، به فلسفه محض روی آورد و با مطالعه نویسندگان انگلیسی و اصلاح کنندگان آلمانی کانتییسم، مانند ژاکوبی، فرایز و شوپنهاور، به فلسفه محض روی آورد. در سال ۱۸۲۰، او "نظریه دانش، نظریه روح تجربه به عنوان اساس همه دانش ها" و پایان نامه ابتدایی خود یعنی "در آغاز فلسفه واقعی" را منتشر کرد. مخالفت آشکار او با فلسفه هگل، که در آن زمان در برلین مسلط بود، در رساله کوتاه مبانی جدید برای متاقیزیک ( ۱۸۲۲ ) که قرار بود برنامه سخنرانی های او به عنوان دانشیار باشد، و در رساله توانا، مبانی فیزیک اخلاق ( ۱۸۲۲ ) در تضاد مستقیم با متافیزیک اخلاق کانت، برای استنتاج اصول اخلاقی از اساس احساس تجربی نوشته شده است. در سال ۱۸۲۲ سخنرانی های او در برلین ممنوع شد، به دلیل نفوذ هگل بر مقامات پروس، که همچنین مانع از دریافت کرسی از دولت ساکسون شد. او در گوتینگن بازنشسته شد، چندین سال در آنجا سخنرانی کرد، و سپس اجازه یافت به برلین بازگردد. در سال ۱۸۳۲ به عنوان سمت استاد فوق العاده در دانشگاه را دریافت کرد که تا زمان مرگش ادامه داشت. در ۱ مارس ۱۸۵۴ او ناپدید شد و بیش از دو سال بعد جسد او در کانال نزدیک شارلوتنبورگ پیدا شد. این ظن وجود داشت که او به دلیل افسردگی روانی خودکشی کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
ویژگی های متمایز سیستم بنکه عبارت است از اعتقاد راسخ او که روان شناسی تجربی باید اساس فلسفه باشد و برخورد سخت او با پدیده های ذهنی از روش ژنتیکی. به عقیده بنکه، ذهن از عناصر ساده، تکامل یافته است و اولین مشکل فلسفه، تعیین این عناصر و فرآیندهایی است که به وسیله آنها رشد صورت می گیرد. او در کتاب "روانشناسی جدید" موقعیت خود را با توجه به پیشینیان و معاصران خود تعریف کرد.
این و معرفی لهربوخ او دو مرحله بزرگ در پیشرفت روان شناسی را نشان می دهد: نفی ایده های ذاتی توسط جان لاک و نفی توانایی ها، با پذیرش معمولی این اصطلاح، توسط هربارت. قدم بعدی خودش بود. او اصرار داشت که روان شناسی باید به عنوان یکی از علوم طبیعی تلقی شود. درست مثل آنها، محتوای روان شناسی تنها با تجربه ارائه می شود، و تنها در این که موضوع درونی است در مقابل حس بیرونی با محتوای آنها متفاوت است.
بنکه در برلین متولد شد. او در دانشگاه های هاله و برلین تحصیل کرد و به عنوان داوطلب در جنگ ۱۸۱۵ شرکت کرد. او پس از تحصیل الهیات زیر نظر شلایرماخر و دو وته، به فلسفه محض روی آورد و با مطالعه نویسندگان انگلیسی و اصلاح کنندگان آلمانی کانتییسم، مانند ژاکوبی، فرایز و شوپنهاور، به فلسفه محض روی آورد. در سال ۱۸۲۰، او "نظریه دانش، نظریه روح تجربه به عنوان اساس همه دانش ها" و پایان نامه ابتدایی خود یعنی "در آغاز فلسفه واقعی" را منتشر کرد. مخالفت آشکار او با فلسفه هگل، که در آن زمان در برلین مسلط بود، در رساله کوتاه مبانی جدید برای متاقیزیک ( ۱۸۲۲ ) که قرار بود برنامه سخنرانی های او به عنوان دانشیار باشد، و در رساله توانا، مبانی فیزیک اخلاق ( ۱۸۲۲ ) در تضاد مستقیم با متافیزیک اخلاق کانت، برای استنتاج اصول اخلاقی از اساس احساس تجربی نوشته شده است. در سال ۱۸۲۲ سخنرانی های او در برلین ممنوع شد، به دلیل نفوذ هگل بر مقامات پروس، که همچنین مانع از دریافت کرسی از دولت ساکسون شد. او در گوتینگن بازنشسته شد، چندین سال در آنجا سخنرانی کرد، و سپس اجازه یافت به برلین بازگردد. در سال ۱۸۳۲ به عنوان سمت استاد فوق العاده در دانشگاه را دریافت کرد که تا زمان مرگش ادامه داشت. در ۱ مارس ۱۸۵۴ او ناپدید شد و بیش از دو سال بعد جسد او در کانال نزدیک شارلوتنبورگ پیدا شد. این ظن وجود داشت که او به دلیل افسردگی روانی خودکشی کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
ویژگی های متمایز سیستم بنکه عبارت است از اعتقاد راسخ او که روان شناسی تجربی باید اساس فلسفه باشد و برخورد سخت او با پدیده های ذهنی از روش ژنتیکی. به عقیده بنکه، ذهن از عناصر ساده، تکامل یافته است و اولین مشکل فلسفه، تعیین این عناصر و فرآیندهایی است که به وسیله آنها رشد صورت می گیرد. او در کتاب "روانشناسی جدید" موقعیت خود را با توجه به پیشینیان و معاصران خود تعریف کرد.
این و معرفی لهربوخ او دو مرحله بزرگ در پیشرفت روان شناسی را نشان می دهد: نفی ایده های ذاتی توسط جان لاک و نفی توانایی ها، با پذیرش معمولی این اصطلاح، توسط هربارت. قدم بعدی خودش بود. او اصرار داشت که روان شناسی باید به عنوان یکی از علوم طبیعی تلقی شود. درست مثل آنها، محتوای روان شناسی تنها با تجربه ارائه می شود، و تنها در این که موضوع درونی است در مقابل حس بیرونی با محتوای آنها متفاوت است.
