فروچیدن

لغت نامه دهخدا

فروچیدن. [ ف ُ دَ ] ( مص مرکب ) بر زمین چیدن و به ترتیب در جای خود قرار دادن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
پس عرصه بیفکند و فروچیدش مهره
هر زخم که او میزد بس کارگر آمد.
سوزنی.
رجوع به چیدن شود.

فرهنگ فارسی

چیدن

فرهنگ عمید

۱. چیدن، برچیدن.
۲. ترتیب دادن، ساز دادن.

پیشنهاد کاربران

بپرس