فُروهَر، داریوش (اصفهان ۱۳۰۷ـ تهران ۱۳۷۷ش )
فُروهَر، داریوش
فعال سیاسی دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی و رهبر حزب ملت ایران . در دوران نوجوانی به فعالیت های سیاسی روی آورد و هنگام تحصیل در دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران، در دهۀ ۱۳۲۰ش ، فعالیت های سیاسی او افزایش چشمگیری یافت و طی همین سال ها به حزب پان ایرانیست پیوست ، اما مدتی بعد از آن جدا شد و در ۱۳۲۹ به جرم فعالیت سیاسی بازداشت شد. فروهر از آغاز نهضت ملی شدن نفت به جبهۀ ملی علاقه مند و از طرفداران جدی دکتر مصدق شد. وی حزب ملت ایران را بنیان گذاشت و در دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش با فعالان جبهۀ ملی همراهی و همکاری کرد. در ۱۳۴۸ش در اعتراض به برگزاری همه پرسی در بحرین اعلامیه ای منتشر کرد که مدتی بعد دستگیر شد و حدود دو سال در زندان به سر برد. در ۱۳۵۵ش به کمک بعضی همفکران سیاسی اش بار دیگر حزب ملت ایران را به تحرک واداشت . با ایجاد فضای نسبتاً باز سیاسی در کشور، در ۱۳۵۶ش، وی همراه ِ کریم سنجابی و شاپور بختیار نامۀ سرگشاده ای به شاه نوشت و خواستار آزادی انتخابات و اجرای قانون اساسی شد. فروهر در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ش در تشکیلات جبهۀ ملی فعالیت می کرد و از رهبران آن محسوب بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، در دولت مهندس مهدی بازرگان وزیر کار شد و پس از استعفای دولت بازرگان از عرصۀ فعالیت های رسمی سیاسی کناره گرفت و به عنوان منتقد باقی ماند. فروهر را سرانجام در ۱۳۷۷ش گروهی از افراد خودسر همراه همسرش ، پروانه اسکندری ، به قتل رساندند.
فُروهَر، داریوش
فعال سیاسی دورۀ پهلوی و جمهوری اسلامی و رهبر حزب ملت ایران . در دوران نوجوانی به فعالیت های سیاسی روی آورد و هنگام تحصیل در دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران، در دهۀ ۱۳۲۰ش ، فعالیت های سیاسی او افزایش چشمگیری یافت و طی همین سال ها به حزب پان ایرانیست پیوست ، اما مدتی بعد از آن جدا شد و در ۱۳۲۹ به جرم فعالیت سیاسی بازداشت شد. فروهر از آغاز نهضت ملی شدن نفت به جبهۀ ملی علاقه مند و از طرفداران جدی دکتر مصدق شد. وی حزب ملت ایران را بنیان گذاشت و در دهۀ ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ش با فعالان جبهۀ ملی همراهی و همکاری کرد. در ۱۳۴۸ش در اعتراض به برگزاری همه پرسی در بحرین اعلامیه ای منتشر کرد که مدتی بعد دستگیر شد و حدود دو سال در زندان به سر برد. در ۱۳۵۵ش به کمک بعضی همفکران سیاسی اش بار دیگر حزب ملت ایران را به تحرک واداشت . با ایجاد فضای نسبتاً باز سیاسی در کشور، در ۱۳۵۶ش، وی همراه ِ کریم سنجابی و شاپور بختیار نامۀ سرگشاده ای به شاه نوشت و خواستار آزادی انتخابات و اجرای قانون اساسی شد. فروهر در سال های ۱۳۵۶ و ۱۳۵۷ش در تشکیلات جبهۀ ملی فعالیت می کرد و از رهبران آن محسوب بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ، در دولت مهندس مهدی بازرگان وزیر کار شد و پس از استعفای دولت بازرگان از عرصۀ فعالیت های رسمی سیاسی کناره گرفت و به عنوان منتقد باقی ماند. فروهر را سرانجام در ۱۳۷۷ش گروهی از افراد خودسر همراه همسرش ، پروانه اسکندری ، به قتل رساندند.