فروغی، فریدون (تهران ۱۳۲۹ـ۱۳۸۰ش)
فروغی، فریدون
خوانندۀ ایرانی موسیقی پاپ سنگین. نواختن گیتار و خواندن را نزد خود آموخت و از نوجوانی در گروه های مختلف جوانان، آواز خواند. با خواندن در فیلم سینمایی آدمک ساختۀ خسرو هریتاش شهرت یافت و طی سال های ۱۳۵۰ـ۱۳۵۸ش در مقام خواننده ای دارای لحن و بیان و سلیقه ای خاص در انتخاب موسیقی و کلام شناخته شد. در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز به صورت پراکنده فعالیت داشت و همراه با آهنگ سازان، ترانه سرایان، و نوازندگان معروف سال های ۱۳۴۰ـ۱۳۵۰ش قطعاتی اجرا و ضبط کرد. برخی از ترانه هایش عبارت اند از «پروانه من» (آهنگ ساز تورج شعبانخانی)، «زندون دل» (آهنگ ساز ویلیام خنو)، «کوچۀ شهر دلم» (آهنگ ساز کوروش یغمایی) و چند آهنگ ـ ترانه در فیلم های «تنگنا» ساختۀ امیر نادری و «دختری به نام تندر» ساختۀ حمیدرضا آشتیانی پور.
فروغی، فریدون
خوانندۀ ایرانی موسیقی پاپ سنگین. نواختن گیتار و خواندن را نزد خود آموخت و از نوجوانی در گروه های مختلف جوانان، آواز خواند. با خواندن در فیلم سینمایی آدمک ساختۀ خسرو هریتاش شهرت یافت و طی سال های ۱۳۵۰ـ۱۳۵۸ش در مقام خواننده ای دارای لحن و بیان و سلیقه ای خاص در انتخاب موسیقی و کلام شناخته شد. در سال های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز به صورت پراکنده فعالیت داشت و همراه با آهنگ سازان، ترانه سرایان، و نوازندگان معروف سال های ۱۳۴۰ـ۱۳۵۰ش قطعاتی اجرا و ضبط کرد. برخی از ترانه هایش عبارت اند از «پروانه من» (آهنگ ساز تورج شعبانخانی)، «زندون دل» (آهنگ ساز ویلیام خنو)، «کوچۀ شهر دلم» (آهنگ ساز کوروش یغمایی) و چند آهنگ ـ ترانه در فیلم های «تنگنا» ساختۀ امیر نادری و «دختری به نام تندر» ساختۀ حمیدرضا آشتیانی پور.
wikijoo: فروغی،_فریدون_(تهران_۱۳۲۹ـ۱۳۸۰ش)